Mostek Graetza
Z Wikipedii
Mostek Graetza to pełnookresowy prostownik z czterech diod prostowniczych połączonych w specyficzny układ prostujący prąd przy wykorzystaniu obu połówek napięcia przemiennego (prostownik dwupołówkowy). W układzie takim niezależnie od kierunku przepływu prądu na wejściu prąd na wyjściu płynie zawsze w tą samą stronę. W określonej chwili dwie z tych diod pracują przy polaryzacji w kierunku przewodzenia, a dwie w kierunku zaporowym; przy zmianie kierunku prądu wejściowego te pary zamieniają się rolami. Mostek ten jest czwórnikiem - ma dwa zaciski wejściowe (napięcie przemienne) oraz dwa zaciski wyjściowe.
Mostki prostownicze Graetza mogą być produkowane w postaci scalonej lub budowane z niezależnych diod.
Współcześnie konstruowany jest prawie wyłącznie na krzemowych diodach półprzewodnikowych. Dawniej produkowano mostki wykorzystując prostowniki selenowe, diody germanowe i prostowniki kuprytowe (tylko w zastosowaniach bardzo małej mocy, np. w układach pomiarowych)
Ze względu na kłopoty z zabezpieczeniem obwodów żarzenia przed przebiciem do katod prostowniki w układzie Graetza niezwykle rzadko były budowane na lampach, lampowe prostowniki dwupołówkowe budowano niemal wyłącznie przy użyciu dwóch diod lampowych albo jednej duodiody z dwiema anodami. Rozwiązanie takie wymagało uzwojenia transformatora zasilającego z wyprowadzonym odczepem ze środka.
Konstrukcja mostka wzięła nazwę od nazwiska urodzonego w 1856 we Wrocławiu niemieckiego fizyka, Leo Graetza.
