MS Nysa

Z Wikipedii

MS Nysa
Data wodowania	1951
Data oddania do eksploatacji
Data zatonięcia	10 stycznia 1965
Typ	drobnicowiec
Stocznia	Stocznia Gdańska
Armator	Polska Żegluga Morska
Bandera	Polska
Port macierzysty	{{{Port}}}
Nadzorujące towarzystwo klasyf.	Polski Rejestr Statków
Nośność (DWT)	680 ton
Liczba członków załogi	18
Długość całkowita (L)	59,9 m
Szerokość (B)	9,6 m
Zanurzenie (D)	3,4 m
Prędkość maks.	10 w
Pojemność brutto	486 GT
Pojemność netto	174 NT
Dane napędu	540 KM
Il. śrub napędowych	1
Inne	typ B 51

MS Nysa - polski drobnicowiec pierwszy z serii typu B-51, zbudowany w Stoczni Gdańskiej na podstawie planów włoskiej stoczni Ansaldo z Genui. Należał do PŻM i używany był do prowadzenia tzw. żeglugi małej. Uległ katastrofie 10 stycznia 1965 roku wraz z całą 18-osobową załogą u wybrzeży Norwegii. W dniu tym wiał wówczas wiatr o sile 10 stopni w skali Beauforta (bardzo silny sztorm), a fale sięgały do 12,5 metra wysokości. MS Nysa wypłynął ze szkockiego Leith i płynął do portu w Oslo, przewoził szyny kolejowe. O 22.33 przepływający nieopodal norweski statek Berby zauważył statek, z którego dawano sygnały świetlne SOS, które zniknęły; gdy o 22.50 Norwegowie dotarli na miejsce niczego nie znaleźli. Nysa była jedynym statkiem, który wtedy zaginął; 11 stycznia znaleziono nieopodal resztki szalupy Nysy, a 14 stycznia zwłoki 7 marynarzy. Najprawdopodobniejszą przyczyną zatonięcia statku było przemieszczenie się podczas sztormu źle umocowanego w porcie Leith ładunku (650 ton szyn kolejowych).

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Artykuł nt. listu członka załogi tonącego statku MS Nysa

[edytuj] Bibliografia

• Mąka H.: Kapitan schodzi ostatni. Warszawa 1979
• Reszka J.: Cześć, giniemy. PAP, Warszawa 2001

To jest tylko zalążek artykułu związanego z żeglugą. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.