Nabucco

Z Wikipedii

Nabucco - opera w czterech aktach Giuseppe Verdiego, wystawiona po raz pierwszy w La Scali 8 marca 1842 roku.

Twórca libretta Temistocle Solera umieścił akcję w Jerozolimie i Babilonie około roku 587 p.n.e.. Tytułowy Nabuchodonozor podbija Judeę. Perypetie sercowe córek króla i walki stronnictw dworskich o wpływy, są tłem dla przedstawienia wydarzeń będących początkiem "niewoli babilońskiej" Żydów. Mediolańska publiczność, rozemocjonowana dodatkowo wspaniałą, momentami podniosłą muzyką, odniosła opowiadaną historię do ówczesnej sytuacji politycznej panującej we Włoszech. Burzliwe demonstracje na ulicach miasta spowodowały, że okupacyjne władze austriackie zakazały wystawiania opery na kontrolowanych przez siebie terenach.

Nabucco była czwartą operą Verdiego. Pierwszą jednak, która przyniosła mu sławę i postawiła od razu w gronie najbardziej znanych kompozytorów. Kolejne świetne sztuki operowe i inne dzieła muzyczne tego płodnego kompozytora przyćmiły nieco pamięć o Nabuchodonozorze w następnych latach. Piękno i przebojowość muzyki (Co numer, to szlagier - miał podobno westchnąć stary inspicjent w jednym z teatrów), obroniły jednak dramma lirico Nabuconodosor przed zapomnieniem. Współcześnie znajduje się ona w repertuarze prawie każdego teatru operowego. Va, pensiero - wzniosła i piękna pieśń Żydów (chór niewolników) z trzeciego aktu, stała się nieoficjalnym hymnem Włoch i jest prawie zawsze bisowana. Niektórzy twierdzą, że dla tego jednego utworu nie można przepuścić żadnego dostępnego przedstawienia. Gromkimi brawami w trakcie trwania opery, publiczność nagradza jednak większość melodii.

Zmarłego w 1901 roku kompozytora 300 000 mieszkańców Mediolanu żegnało w asyście dziewięciusetosobowego chóru, wykonującego Va pensiero.