Naczelny dowódca sił zbrojnych
Z Wikipedii
Naczelny dowódca sił zbrojnych (zwany także naczelnym wodzem) - najwyższa funkcja wojskowa w siłach zbrojnych większości państw świata.
Naczelny dowódca jest zwykle powoływany przez głowę państwa lub rząd do dowodzenia całością sił zbrojnych danego państwa w czasie wojny. W państwach o ustroju monarchicznym oraz w niektórych republikach (np. USA), naczelnym dowódcą jest głowa państwa i nosi ona ten tytuł zarówno podczas pokoju, jak i wojny. W pozostałych krajach głowa państwa jest politycznym zwierzchnikiem sił zbrojnych, w przeciwieństwie do naczelnego dowódcy, który jest zawodowym żołnierzem i pełni tę funkcję wyłącznie w okresie stanu wojny.
W międzywojennej Polsce na naczelnego wodza był przewidziany generalny inspektor sił zbrojnych. Po wojnie funkcji generalnego inspektora nie wznowiono, więc należy się spodziewać, że w razie formalnego przystąpienia Polski do wojny na naczelnego dowódcę zostanie powołany szef Sztabu Generalnego.
Według przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych jest podsądnym Trybunału Stanu.
