Dyskusja:Nadprzewodnictwo
Z Wikipedii
Czy aby na pewno nadprzewodniki mają zerową rezystancję? Chyba jednak mają minimalną, bliską zeru, ale niezerową.
Kilka wątpliwości:
- Nadprzewodnictwo - cecha przewodnika, przejawiająca się tym, że
Czy nie ma nadprzewodników, które nie są przewodnikami?
Czy to żargon fachowy, czy poprawny język?
-
- zargon i to okropny powinno byc raczej: zaś podczas przepływu prądu z powodu niezerowego oporu elektrycznego wydziela sie energia.
- Pary Coopera, będące bozonami, mogą skondensować na jednym poziomie energetycznym. Dla materiałów nadprzewodzących poziom ten jest odseparowany
Niestety, link do para Coopera jest pusty, więc nie mogę się dowiedzieć czy para Coopera to rzeczywiście para czegoś. Lecz jeśli tak, to czy może ona być bozonem?
-
- Para Coopera jest para ( sa to dwa elektrony w stanie zwiazanym tworzace zlozona czastke, pare Coopera, ktorej spin jest rowny 0 i jest dlatego wlasnie ona bozonem). kakaz
- W efekcie pary są trwałe (...) bierze jego odporność na zaburzenia. Warto wiedzieć, że w nadprzewodniku występuje szczątkowy opór elektryczny (...)
Dopisałem to co pogrubione - inaczej zdanie zdawało się nie mieć sensu.
- Obecnie stosowanym modelem opisu nadprzewodnictwa jest teoria BCS nadprzewodnictwa, zakładająca, że jest to proces kolektywny, pojawiający się w wyniku zaniku anharmonicznych drgań sieci krystalicznej materiału w niskiej temperaturze, a w konsekwencji możliwym dzięki temu pojawieniu się sprzężenia pomiędzy elektronami przewodnictwa i stanami fononowymi w sieci krystalicznej pozwalającym na "sparowaniu" elektronów w tzw. pary Coopera.
Powyższe przepisałem, myślę że poprawnie. WojciechSwiderski 07:02, 18 sty 2005 (CET)
- Dziękuję za odpowiedź, poprawiłem w tekście. WojciechSwiderski 14:06, 18 sty 2005 (CET)
[edytuj] W ślepej uliczce (nadprzewodnictwo).
Bez trudu można zauważyć, że już od 40 lat mówi się i mówi i mówi, o praktycznym zastosowaniu nadprzewodników i nadprzewodzących transformatorów w energetyce. Chociaż teorie nadprzewodnictwa były już nagradzane Noblem, to praktyczne zrealizowanie tej idei w energetyce okazało się niemożliwe, gdyż nadprzewodnik traci właściwości nadprzewodzące natychmiast, gdy tylko zaczyna przewodzić prąd.
Dlatego: • obecnie rzekomo bezstratne („nad”przewodzące) urządzenia energetyczne cechują się znacznymi stratami egzergii,
• badanie i rozwój nadprzewodnictwa w energetyce znalazły się w ślepej uliczce,
• nadszedł już czas na zrozumienie, że elektrotechnika klasyczna wykazuje poważne ograniczenia.
Więc może jednak wcześniej należało pomyśleć o jakiejś nagrodzie dla porządnej kwantowej (falowej) teorii przewodnictwa? Czy teraz jest jakieś wyjście z tej pułapki? Oczywiście tak, ale:
• można zapomnieć o zamrażaniu, jako metodzie rzekomo prowadzącej do nadprzewodnictwa, gdyż jest to ślepy tor, prowadzący do nikąd,
• nadprzewodnictwo uzyskuje się w prosty i tani sposób poprzez sprowadzenie przyrostu entropii w otoczeniu przewodnika do zera.
Rozważmy przypadek nadprzewodzącego przewodnika o długości Δl. Abyśmy mogli powiedzieć, że na odcinku Δl nasz przewodnik jest nadprzewodzący, strata egzergii od płynącego prądu, na tym odcinku musi być równa zero, czyli: albo temperatura T=0, albo przyrost entropii ΔS=0, albo jedno i drugie.
Uważa się, że nadprzewodnictwo polega na zamrożeniu przewodnika do temperatury bliskiej T=0. Ale w istocie chodzi tutaj o entropię S, co wynika z 3. zasady termodynamiki.
--83.5.136.89 09:24, 27 sty 2007 (CET)
