Nagakura Shinpachi
Z Wikipedii
Nagakura Shinpachi (永倉 新八 Nagakura Shinpachi, ur. 11 maja 1839, zm. w styczniu 1915) – dowódca drugiej jednostki Shinsengumi, oddziału pełniącego funkcje policyjne w Kioto w schyłkowym okresie szogunatu Tokugawów.
W dzieciństwie Shinpachi nosił imię Eikichi lub Eiji.
Urodził się 11 dnia czwartego miesiąca 10 roku Tempo (11 maja 1839) w "kami-yashiki" (górnej rezydencji) klanu Matsumae w Edo (każdy daimyo utrzymywał w Edo trzy rezydencje: górną, średnią i niską; było to bardzo duże obciążenie finansowe, redukując fundusze mogące potencjalnie być przeznaczone na bunt; nie działało to w przypadku klanów otrzymujących nadwyżki z handlu, jak Choshuu i Satsuma). Ojciec Shinpachiego, Nagakura Kanji, był na służbie klanu Matsumae, z pensją wynoszącą 150 koku. Był prawdziwym produktem okresu Edo, częścią subkultury samurajów spędzających całe swoje życie w Edo, pozostających jednocześnie wasalami domeny, której nigdy nie widzieli.
Ojciec Shinpachiego używał do zapisu nazwiska znaku "naga" oznaczającego "długi", ale Shinpachi używał do tego znaku "naga" ze słowa "wieczność".
Nagakura rozpoczął naukę kenjutsu w wieku 8 lat, w dojo Shintou Munen Ryuu ("Gekikenkan"), którego mistrzem był Okada Juusuke Toshisada (rozpoczął naukę nawet wcześniej niż Okita Sōji, który wstąpił do szkoły Tennen Rishin Ryuu w wieku 9 lat). Dojo mieściło się w Kanda Sarugaku-cho (nazwa dzielnicy). W wieku 18 lat osiągnął stopień mokuroku (6. dan), a w wieku 22 lat otrzymał certyfikat menkyo kaiden. Mając 19 lat opuścił służbę klanu Matsumae, aby podróżować i doskonalić swoją technikę. Spędził trochę czasu w dojo Shintou Munen Ryu, prowadzonym przez Yurimoto Shuuzou.
W dojo Shingyoto Ryu prowadzonym przez Tsubouchi Shume spotkał Shimadę Kai, przyszłego zastępcę dowódcy drugiej jednostki Shinsengumi. Później zaczął bywać w Shieikan, dojo Kondō Isami, w którym ostatecznie studiował przez jakiś czas.
W 1863 (Bunkyu 3) wraz z Kondō i jego uczniami dołączył do Rōshi-tai. Wkrótce po przybyciu do Kioto, wraz z Kondō, Serizawą Kamo i innymi odszedł od Rōshi-tai, uważając cele grupy za zdradzieckie. Założony przez nich oddział, pozostający pod opieką Kyoto Shugoshoku ("Opiekuna Kioto") Matsudairy Higo no Kami (Katamori z Aizu) i dowodzony przez Kondō i Serizawę, po wydarzeniach 18 sierpnia 1863 stał się znany jako "Shinsengumi". Nagakura został dowódcą drugiej jednostki i fukuchou jokin (pomocniczy zastępca dowódcy). Po tym, jak wyszła na jaw choroba Okity, czasami dowodził również pierwszą jednostką.
W okresie Meiji Nagakura używał nazwiska Yoshie Sugimara (Sugimara to nazwisko), po tym jak został adoptowany przez rodzinę swojej żony. Rodzina Sugimara była związana z domeną Matsumae.
W 15 roku Meiji (1882), udał się na Hokkaido i został instruktorem kendo w więzieniu. Zrezygnował po kilku latach. Wybudował kilka grobów dla dawnych towarzyszy z Shinsengumi. W późniejszych latach napisał książkę, zawierającą jego wspomnienia z okresu spędzonego z Shinsengumi, która jest głównym źródłem jego sławy. Zmarł w wieku 76 lat, w 4 roku Taishoat (styczeń 1915).
