Narciarstwo telemarkowe

Z Wikipedii

Telemarker

Narciarstwo telemarkowe – technika wymyślona przez Norwega Sondre Norheima, znana też jako "narciarstwo z wolną piętą". W przeciwieństwie do wyposażenia w narciarstwie alpejskim, narty używane w telemarku mają wiązania, które mają połączenie z butem tylko w palcach, podobnie jak w biegach narciarskich. W narciarstwie telemarkowym pięta prowadzona na narcie zewnętrznej jest płasko, natomiast pięta na narcie wewnętrznej jest uniesiona i znajduje się pod ciałem narciarza z wygiętym kolanem. Narty nie są prowadzone całkiem równolegle. Od 50% do 80% masy ciała narciarza jest rozkładane na zewnętrznej narcie (w zależności od warunków śniegowych).

[edytuj] Telemark

Narciarstwo telemarkowe przybyło z Norwegii w 1868, kiedy Sondre Norheim wziął udział w zawodach w skokach narciarskich. Technika Norheima wkrótce zdominowała narciarstwo i w Norwegii rozwijała się jeszcze do następnego wieku. Od lat 1910-1919 nowsze techniki stopniowo zastępowały telemark w krajach alpejskich. Nowsze techniki były łatwiejsze i umożliwiały krótsze zwroty, bardziej odpowiednie dla stromych, alpejskich tras. Narciarstwo telemarkowe jest najczęściej używane w skialpinizmie.

Nazwa tej techniki wzięła się od Telemarku, regionu Norwegii. Podczas, gdy udoskonalano technikę telemarkową, Sondre Norheim i jego znajomi narciarze używali i udoskonalali techniki zjazdu równoległego.

[edytuj] Powrót telemarku

Ożywienie w technice Telemarku, po jego braku popularności w latach 40., rozpoczęło się w Stanach Zjednoczonych w latach 70.. Narciarstwo telemarkowe było wtedy powrotem do źródeł podczas rozwoju technicznego w narciarstwie alpejskim. Używano także tradycyjnej odzieży.

Powrót do narciarstwa telemarkowego zaczął się w Crested Butte i szybko rozrastał się na inne obszary zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Przykuło to uwagę szerszej społeczności po pokazach amerykańskich instruktorów narciarstwa podczas "Interski" we Włoszech w 1983. Pomimo wzrostu zainteresowania technika ta ten nadal jest stosowana przez mniejszość sportowców.

Prawdziwą rewolucję w narciarstwie telemarkowym wywołało wprowadzenie w latach 90. plastikowych butów telemarkowch. Nowoczesne buty telemarkowe wykonane są z tworzywa Pebax o różnej sztywności w różnych częściach skorupy buta. Taka konstrukcja umożliwiła zginanie buta w palcach przy jednoczesnym zachowaniu poprzecznej stabilności i sztywności. To z kolei umożliwiło zastosowanie szerokich, taliowanych nart do narciarstwa telemarkowego.