Narodowy zasób archiwalny

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Narodowy zasób archiwalny - pojęcie, które do archiwistyki polskiej wprowadziła ustawa z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1396, z późn. zm.). Definicja podana w ustawie dziś uznawana jest za nietrafną oraz niewygodną w użyciu. Obecnie najlepszą definicją zdaje się być ta zaproponowana przez prof. H. Robótkę, która rozumie narodowy zasób archiwalny jako: „całość dokumentacji zawierającej ważne informacje o wszelkich przejawach życia narodu w przeszłości i obecnie, która to dokumentacja w wyniku selekcji została zakwalifikowana do wieczystego przechowywania w archiwach”. Pojęcie to zostało wprowadzone przez ustawę w celu otoczenia opieką państwa wartościowych materiałów archiwalnych, które nie są jego własnością. Narodowy zasób archiwalny dzieli się na państwowy oraz niepaństwowy. Państwowy zasób archiwalny to ten, który przechowywany jest w archiwach państwowych, zasobem niepaństwowym zaś nazywamy tę część dokumentacji, która przechowywana jest w instytucjach publicznych (zasób ewidencjonowany, publiczny) oraz w rękach prywatnych (zasób nieewidencjonowany, prywatny). Dokumentacja prywatna wchodząca w skład narodowego zasobu archiwalnego podlega ochronie jako dobra kultury.

[edytuj] Bibliografia

• ustawa z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (tekst pierwotny Dz. U. z 1983 r. Nr 38, poz. 173; tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1396, z późn. zm.)
• Robótka Halina, Ryszewski Bohdan, Tomczak Andrzej, Archiwistyka, Warszawa 1989
• Robótka Halina, Wprowadzenie do archiwistyki, Toruń 2003