Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie

Z Wikipedii

Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie
Plakat filmu
Oryginalny tytuł	The Return of the Texas Chainsaw Massacre
Gatunek	horror/komedia
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Data premiery	7 października 1994
Czas trwania	95 min. (wersja oryg.)
Produkcja
Reżyseria	Kim Henkel
Scenariusz	Kim Henkel
Muzyka	Robert Jacks, Wayne Bell
Zdjęcia	Levie Isaacks
Scenografia	Ann Yzuel, Deborah Pastor
Kostiumy	Kari Perkins
Montaż	Sandra Adair
Produkcja	Kim Henkel, Robert Kuhn
Budżet	600 000 USD
Od lat	18
Nagrody
Saturn Award (nominacja, 1998 r.)
Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie na Filmweb.pl

Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie (ang. The Return of the Texas Chainsaw Massacre). Kolejna część filmu z cyklu opowieści o rodzinie kanibali z Teksasu. Reżyserem czwartej odsłony Teksańskiej masakry piłą mechaniczną został Kim Henkel, współscenarzysta pierwowzoru.

[edytuj] Fabuła

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Dwie pary nastolatków, wracając z balu maturalnego, wybierają się na przejażdżkę. Dochodzi do wypadku, którego ofiarą pada niewinny mężczyzna. Przyjaciele rozdzielają się - jeden z nich pozostaje przy stuningowanym wozie, a reszta wybiera się na poszukiwanie pomocy. Na własne nieszczęście przyjaciele trafiają na dom należący do rodziny kanibali...

Tu kończą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

[edytuj] Obsada

Renée Zellweger - Jenny
Matthew McConaughey - Vilmer
Robert Jacks - Leatherface
Tonie Perensky - Darla
Joe Stevens - W.E.
Lisa Marie Newmyer - Heather
John Harrison - Sean
Tyler Cone - Barry

[edytuj] Opinie

Przez wielu film uważany jest za pierwszy prawdziwy sequel Teksańskiej masakry piłą mechaniczną Tobe'a Hoopera. Reakcje na temat filmu bywały skrajnie różne. Ceniony amerykański krytyk filmowy Joe Bob Briggs odebrał projekt jako przerażający do szpiku kości, różny od dwóch poprzednich części, i określij Następne pokolenie jako "najlepszy horror lat dziewięćdziesiątych". Z kolei znawca horrorów, John Fallon, dziennikarz Arrow in the Head, uznał film za głupi, bezczelnie czerpiący z oryginału i nie pozostawił na nim suchej nitki. Fani serii również nie odebrali go pozytywnie, jednak - na otarcie łez - zadowolić miała ich wersja nieocenzurowana, epatująca widza sporą ilością scen gore. W Szwecji, Niemczech i Islandii film został tuż po premierzy uznany za zbyt brutalny, a co za tym idzie - zakazany.