Nicolás Gómez Dávila

Z Wikipedii

Nicolás Gómez Dávila (ur. 18 maja 1913 w Cajica (Bogotá), zm. 17 maja 1994 w Bogocie) kolumbijski myśliciel, filozof i teolog polityczny XX wieku.

Gdy miał 6 lat, jego ojciec - przemysłowiec i bankier - zawiózł go do Paryża. Tam Davila zachorował na przewlekłe zapalenie płuc, które przykuło go do łóżka na 2 lata. W związku z chorobą zamiast uczęszczać do zwykłych szkół pobierał indywidualne lekcje u filologów klasycznych i filozofów. To zaowocowało u niego ogromnym uwielbieniem do literatury klasycznej, które po powrocie w latach 30. XX wieku przyczyniło się do budowy ogromnej, prywatnej, biblioteki (30 tysięcy woluminów) i do ich studiowania.

W 1948 roku przyczynił się do ufundowania Uniwersytetu Andyjskiego w Bogocie.

W 1954 jego brat wydał prywatnym nakładem pierwszą książkę Gomeza Davili. Był to zbiór notatek i aforyzmów pod tytułem Notas I (drugi tom nigdy się nie ukazał). Wydrukowano tylko 100 kopii, które zostały rozdane jako prezenty dla przyjaciół. Podobnie stało się z wydanym pięć lat później tomem Textos I.

Davila nigdy nie przyjął propozycji obejmowania stanowisk związanych z polityką i całe życie był krytykiem i przeciwnikiem demokracji. Ze szczególnym naciskiem krytykował koncepcję suwerenności ludu jako bezpodstawne i niebezpieczne odrzucenie suwerenności Boga. Współczesne ideologie takie jak liberalizm moralny, demokracja, socjalizm były głównym celem ataków Davili, ponieważ uważał, że świat pod ich wpływem ulega dekadencji i zepsuciu. Nie mógł się również pogodzić z decyzjami Soboru Watykańskiego II, które zmieniły stosunek kościoła do wolności religijnej, a także przedstawicieli innych wyznań (Kiedy Kościołowi nie udało się skłonić ludzi, aby praktykowali to, czego naucza, współczesny Kościół postanowił nauczać tego, co ludzie praktykują). Jako katolicki tradycjonalista uważał je za zerwanie z Nieomylnym Magisterium.

Podobnie jak Juan Donoso Cortés, Gómez Dávila uważał, że wszelkie błędy polityczne ostatecznie wynikają z błędów teologicznych. Dlatego jego filozofię można scharakteryzować jako pewną formę teologii politycznej.

W Polsce ukazało się:

Nicolás Gómez Dávila, Następne scholia do tekstu implicite, przekł. z hiszp., oprac. wyd. pol. i wstęp Krzysztof Urbanek, Furta Sacra, Warszawa 2006.
Nicolás Gómez Dávila, Nowe scholia I do tekstu implicite, tłum. Krzysztof Urbanek, Furta Sacra, Warszawa 2007.
Autorzy różni, Między sceptycyzmem a wiarą. Nicolás Gómez Dávila i jego dzieło, Furta Sacra, Warszawa 2008.

[edytuj] Cytaty

"Walkę przeciwko światu musisz prowadzić w samotności. Gdzie dwóch, tam zdrada!"
"To, czego żaden pochlebca nie waży się powiedzieć swemu despocie, to demokrata mówi ludowi"
"Kto się publicznie spowiada, nie chce rozgrzeszenia ale aprobaty"
"Nasza cywilizacja jest barokowym pałacem, do którego wtargnęła kudłata zgraja"
"Współczesny świat znajduje się w stanie tak daleko posuniętego rozkładu, iż nie powinniśmy się obawiać, że się nie zawali"
"Do słabości demokracji musimy zaliczyć to, że jest rzeczą niemożliwą, aby ważne stanowisko osiągnął w niej ktoś, kto o nie wcale nie zabiegał"
"Artysta, który nie posiada wystarczającej oryginalności, aby stworzyć swój niepowtarzalny świat, przyłącza się do awangardy"
"Konserwatyzm nie powinien być partią, lecz normalną postawą każdego człowieka honoru"
"Przyglądając się dzisiejszemu Kościołowi (kler-liturgia-teologia) tradycyjny katolik najpierw się oburza, potem trwoży a w końcu wybucha śmiechem"
"Tolerować nie znaczy zapominać, że to, co tolerujemy, na nic więcej nie zasługuje"