Nikander (poeta)

Z Wikipedii

Nikander (gr. Νίκανδρος Nikandros) – grecki poeta, lekarz i gramatyk z II wieku p.n.e. Urodził się koło Klaros, niedaleko Kolofonu, miasta w Azji Mniejszej, gdzie jego rodzina piastowała dziedziczne kapłaństwo Apollina. Działał w czasie panowania Attalosa III z Pergamonu. Napisał liczne dzieła, zarówno prozą, jak i poezją, z których zachowały się dwa. Dłuższy z nich, Θηριακά Theriaka, napisany heksametrem (958 wierszy), opisuje naturę jadowitych zwierząt i ran, które zadają. Drugi, Ἀλεξιφάρμακα Aleksipharmaka, składa się z 630 heksametrów i traktuje o truciznach w kontekście biologii, oraz o ich antidotach.

Nikander jest kontynuatorem lekarza Apollodora.

Do jego dzieł zalicza się:

• Αἰτωλικά Aitolika, pisana prozą historia Etolii;
• ῾Ετεροιούμενα Heteroiumena, epopeja mitologiczna, wykorzystana przez Owidiusza w Metamorfozach; streścił ją Antoninus Liberalis;
• Γεωργικά Georgika i Μελισσουργικά Melissurgika, z którego zachowały się znaczne fragmenty, cytowane przez Wergiliusza.

Dzieła Nikandra były cenione przez Cycerona (De oratore, I.16) i Lukana, oraz często cytowane przez Pliniusza i innych pisarzy. Ich opinia nie wygląda na uzasadnioną; według Plutarcha (De audiendis poetis, 16) nie ma w nich nic poetyckiego poza metrum, ich styl jest pompatyczny i niejasny, ale zawierają interesujące informacje dotyczące wierzeń starożytnych.