Nowa powieść

Z Wikipedii

Nowa powieść lub antypowieść (fr. Nouveau roman), nazwa nurtu literackiego powstałego we Francji w latach 50. XX w. Terminu Nouveau roman jako pierwszy użył Émile Henriot w artykule opublikowanym w Le Monde 22 maja 1957.

Twórcy antypowieści odrzucali reguły tradycyjnej powieści, uważając iż wyczerpała ona swą formułę. Ich utwory charakteryzowały się:

• eksperymentami formalnymi
• odrzuceniem wszechwiedzy narratora
• brakiem ciągłości czasowej
• fabułą zredukowaną do minimum
• słabo zarysowanym tłem społecznym, historycznym itp.
• subiektywnością opisów (negacja zasady mimesis)
• brakiem komentarzy psychologicznych lub moralnych
• częstymi powtórzeniami

Nowa powieść w czystej postaci okazała się być jedynie literackim meteorem i wypaliła się już w latach 60. - wystąpiło zjawisko przerostu formy nad treścią. Wniosła jednak do prozy kilka nieobecnych w niej dotąd elementów, choćby matematyczną precyzję w konstrukcji dzieła czy przeniesioną z planu filmowego technikę zapisu (akapity przypominające krótkie ujęcie kamery).

[edytuj] Najważniejsi twórcy

• Michel Butor
• Marguerite Duras
• Alain Robbe-Grillet (autor Żaluzji, utworu uważanego za najwybitniejsze osiągnięcie nurtu)
• Nathalie Sarraute
• Claude Simon