OBJECTOR Stowarzyszenie
Z Wikipedii
OBJECTOR Stowarzyszenie Na Rzecz Osób Ubiegających Się i Odbywających Służbę Zastępczą.
OBJECTOR (czyt. Obdżektor) to pierwsze oficjalnie zarejestrowane Stowarzyszenie związane z ruchem pacyfizm dotąd nie uznawane przez PRL-Polską Rzeczpospolitą Ludową. W niektórych opiniach Stowarzyszenie OBJECTOR to „jedna z pierwszych polskich organizacji NGO, zapewne pierwsza, która zdobyła taki rozgłos medialny i jedna z nielicznych, która przez lata działalności osiągnęła de facto swój cel w postaci zmian w prawie i uregulowania kwestii służby wojskowej w Polsce.”
Założone w październiku 1990 r we Wrocławiu.
Zarejestrowane dnia 26.01.1990r w Sądzie Rejestrowym we Wrocławiu.
Źródło: AKTA Sądowe Dział A St. Nr 5/90 przechowywane obecnie w archiwum sądu we Wrocławiu ul.Sądowa
Założyciele Erazm Humienny ur. 1966.03.06, Tomasz Nowicki ur. 1968.02.27, Grzegorz Francuz ur. 1962.01.30, Przemysław Jaworski ur. 1957.03.28, Paweł Raczyński ur. 1964.02.04
Statutowy cel: „Ochrona godności, praw i interesów osób odbywających zastępczą służbę wojskową, ich rodzin oraz osób ubiegających się o tę służbę”
Zarząd Stowarzyszenia zarejestrowany sądownie dnia 30.03.1990 r :
Erazm Humienny – przewodniczący, Tomasz Nowicki – wiceprzewodniczący, J. Kurzawski – wiceprzewodniczący, Maciej Małecki – sekretarz, Paweł Gurgul – skarbnik
Kolejne zmiany zarządu: 20.02.1991, 05.10.1991, 22.06.1992 i ostatnia dnia 23.01.1993 gdzie przewodniczącym został Piotr Dawidziak, który ostatecznie stał się likwidatorem Stowarzyszenia.
Siedziba Stowarzyszenia Stowarzyszenie nie posiadało własnej siedziby. W związku z wymaganiami sądu, w czasie procesu, podany został prywatny adres zamieszkania jednego z założycieli obecnego przy rejestracji w sądzie Erazma Humiennego. Następnie jako adres „tymczasowej siedziby” Marek Krukowski (także członek założyciel) z Ruchu Wolność i Pokój podał swój adres zamieszkania, który został wpisany do akt sądowych jako „tymczasowa siedziba stowarzyszenia”. Miejsca spotkań Stowarzyszenia były bardzo różne w związku z brakiem przychylności ówczesnych władz a także niechęcią ze strony członków stowarzyszenia co do kontaktów z władzami państwowymi. Schronienia udzieliła Stowarzyszeniu m. in. parafia św. Doroty we Wrocławiu a także znany działacz polityczny Józef Pinior. Spotkania odbywały się raz w tygodniu. W czasie spotkań przede wszystkim udzielano informacji osobom ubiegającym się o służbę zastępczą oraz zbierano informacje o oszustwach popełnianych przez funkcjonariuszy Wojskowych Komend Uzupełnień.
Skutki działań Stowarzyszenia Stowarzyszenie stało się jednym z czynników wpływających na skrócenie Służby Zastępczej do dwóch lat gdyż początkowo trwała ona trzy lata. W związku z tym w pierwszych latach działalności stowarzyszenia odbywały się protesty przeciwko więzieniu osób odmawiających służby wojskowej a także w związku z głodowymi racjami żywnościowymi wypłacanymi osobom odbywającym służbę zastępczą.
Wskutek olbrzymiej inflacji sięgającej w 1990 roku 585% racje żywnościowe uzyskiwane przez odbywających służbę zastępczą wraz z ekwiwalentem na ubranie wystarczały jedynie na zakup jednego litra mleka i czterech bułek dziennie. Było to skutkiem jednoczesnego podlegania przez te osoby Ministerstwu Obrony Narodowej oraz Ministerstwu Pracy którym kierował wówczas - Jacek Kuroń). Wskutek długotrwałego przepływu dokumentów z jednego ministerstwa do drugiego racje żywnościowe zwiększano dopiero po kilku miesiącach.
Likwidacja: W dniu 31.03.1994 r Przewodniczący Piotr Dawidziak złożył prośbę do sądu o wypisanie z rejestru stowarzyszeń w związku z zaniechaniem działalności przez stowarzyszenie. W wyjaśnieniach oficjalnych jako powód likwidacji stowarzyszenia podał brak możliwości utworzenia zarządu. Likwidatorem Stowarzyszenia został Piotr Dawidziak.
28 lutego 1997 r Sąd Wojewódzki we Wrocławiu wykreślił Stowarzyszenie z rejestru
