Obrona Marshalla
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Obrona Marshalla D06 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obrona Marshalla – wariant nieprzyjętego gambitu hetmańskiego, oznaczony kodem ECO D06 i powstający po posunięciach:
- 1.d4 d5
- 2.c4 Sf6.
Znany był od połowy XIX wieku, jednak wiązany jest z osobą Franka Marshalla, który zastosował go – bez sukcesu – przeciw Alechinowi w roku 1925. Idea obrony jest częściowo taka jak w obronach: skandynawskiej, Alechina i Grünfelda: po 3.c:d5 S:d5 (3 ..H:d5?!4.Sc3 z przewagą białych) 4.e4?!(białe nie muszą przyjmować wyzwania, z tym ruchem można czekać,np. 4.Sf3, ciekawe jest także 4.g3!? – zresztą i 4.e4 zapewnia przewagę) Sf6 (4 ..Sb6?! jest gorsze) pozwolić przeciwnikowi na zbudowanie silnego centrum pionowego, a następnie je zaatakować. Jednak w obronie skandynawskiej czarne mają lepszy układ pionów, w obronie Alechina mogą kontratakować centrum białych poprzez d7-d6-d5, lub w odpowiednim momencie, d6:e5, a w obronie Grünfelda korzystnie wymieniły skoczka na polu c3. Obiekcje te potwierdza praktyka: w obronie Marshalla czarne uzyskują słabe rezultaty, znacznie gorsze niż w wymienionych debiutach.
