Ocena atrakcyjności sektora
Z Wikipedii
Wikipedyści rozważają usunięcie tego artykułu w poczekalni stron do usunięcia.
Jeśli nie zgadzasz się z tą propozycją, odnieś się do uwag zawartych w zgłoszeniu i popraw treść artykułu. Tego szablonu nie należy usuwać do czasu rozstrzygnięcia dyskusji. |
[edytuj] OCENA ATRAKCYJNOŚCI SEKTORA (lub ocena wartości sektora)
Jest jedną z metod analizy otoczenia konkurencyjnego. Stanowi uzupełnienie analizy pięciu sił Portera. Podstawowym pojęciem w tej metodzie jest atrakcyjność sektora – siła przyciągania danej dziedziny gospodarowania.
[edytuj] Ocena atrakcyjności sektora może być wykonana za pomocą 3 metod:
-
- Metoda wielokryterialnej oceny wartości sektora - ustalenie wartości poprzez identyfikowanie zbioru najważniejszych cech wpływających na atrakcyjność sektora oraz przypisanie poszczególnym kryteriom skali wartości (od 0 do 3). Wadą tej metody jest jej powierzchowność, jest to ocena sektora bez wnikania w typ atrakcyjności (proponowane kryteria mają charakter uniwersalności i nie odnoszą się do sektorów unikatowych), pomija się również miejsce jakie w sektorze zajmuje analizowana organizacja
- Punktowa ocena atrakcyjności sektora - oparta o koncepcję Portera; Skutkuje to sformułowaniem uniwersalnej listy kryteriów oceny oraz przypisanie im współczynników ważności
- Metoda punktacji ważonej - zakłada ocenę atrakcyjności sektora poprzez ustalenie kryteriów oceny i nadanie im wag w skali od 1-10
Przy ocenie atrakcyjności sektora ważne jest kto dokonuje oceny (inna jest ocena gdy ekspertami są osoby spośród potencjalnych inwestorów, a inna gdy są to niezależni specjaliści) oraz perspektywa czasowa z punktu widzenia której jest dokonywana ocena ( czy jest to ocena atrakcyjności bieżącej czy prognozowanej)
[edytuj] Bibliografia:
-
- Marek Lisiński, Metody planowania strategicznego, Warszawa, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2004 ISBN 83-208-1525-8