Odleżyna

Z Wikipedii

	Owrzodzenie odleżynowe
()
ICD-10:	L89
L89.0 {{{X.0}}}
L89.1 {{{X.1}}}
L89.2 {{{X.2}}}
L89.3 {{{X.3}}}
L89.4 {{{X.4}}}
L89.5 {{{X.5}}}
L89.6 {{{X.6}}}
L89.7 {{{X.7}}}
L89.8 {{{X.8}}}
L89.9 {{{X.9}}}

Odleżyna (łac. decubitus) – uszkodzenie skóry i leżących pod nią tkanek aż do kości. Odleżyny powstają na skutek długotrwałego ucisku. U przewlekle chorych odleżyny powstają w miejscach, które stykają się z podłożem, głównie w okolicy kości krzyżowej, kości ogonowej, pośladków, na piętach lub biodrach. W stanach ciężkich nawet na ramionach, kostkach, kolanach. Odleżyny najczęściej występują u chorych obłożnie, tych którzy mają trudności z poruszaniem się w łóżku i nieprzytomnych. Choroby, które sprzyjają powstawaniu odleżyn to m.in. cukrzyca, miażdżyca. Dotykają pacjentów po urazach wielonarządowych, z porażeniami kończyn, po przebytych udarach mózgowych, z zaawansowaną miażdżycą mózgu.

[edytuj] Profilaktyka i leczenie

Jako profilaktykę stosuje się zmiany pozycji co 2 godziny. Jeżeli już dojdzie do powstania odleżyny, leczenie jest w ogólnym schemacie takie samo jak leczenie ran. Powinno się dbać o sterylność opatrunków. Zakażenie grozi uogólnionym zakażeniem organizmu (sepsa) i zgonem. Rokowanie jest złe i bardzo trudno jest odleżynę wyleczyć, gdy jest głęboka (sięga do kości) lub rozległa. W profilaktyce przydatne są materace i poduszki przeciwodleżynowe, a zwłaszcza dynamiczne materace zmiennociśnieniowe.

[edytuj] Bibliografia

• Andrzej Szczeklik (red.) Choroby wewnętrzne, tom II. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006. ISBN 83-7430-069-8.