Oldrzych Brneński

Z Wikipedii

Oldrzych Brneński (zm. 27 marca 1113 r.), z dynastii Przemyślidów, książę brneński w latach 1092-1097 i 1101-1113 oraz znojemski w latach 1112-1113.

Oldrzych był starszym synem Konrada I i Wipirki. Po śmierci ojca został księciem brneńskim. Po Brzetysławie II był najstarszym z rodu Przemyślidów i liczył na objęcie po nim tronu w Pradze zgodnie z zasadą senioratu. Brzetysław II przekazał jednak władzę swojemu synowi Borzywojowi II, który w 1097 r. wypędził synów Konrada I z Moraw. W 1101 r. Oldrzych powrócił do swojej dzielnicy. Od cesarza Henryka IV otrzymał Czechy w lenno i próbował objąć władzę korzystając z pomocy wojsk austriackich i bawarskich. Po niepowodzeniu żył w swojej dzielnicy. W 1109 r. wraz z bratem Luitpoldem założył klasztor benedyktynów w Třebíču.

Oldrzych Brneński z nieznaną z imienia małżonką miał syna Wratysława Brneńskiego (zm. 1156 r.) i zapewne córkę Nadzieję (ur. 1096 r., data śmierci nieznana).

[edytuj] Bibliografia

• Jaroslav Čechura, Jiří Mikulec, František Stellner, Lexikon českých panovnických dynastií, Praha 1996.