Olej z dziurawca zwyczajnego

Z Wikipedii

Olej z dziurawca zwyczajnego Jest to preparat leczniczy otrzymany w wyniku macerowania świeżego (nie wysuszonego) ziela dziurawca (Hypericum perforatum) najczęściej w oliwie z oliwek lub w innym oleju roślinnym. Zawiera hyperycynę - czerwony barwnik i zarazem składnik aktywnie działający, który przechodzi z ziela do oleju nadając mu czerwoną barwę. Stąd tradycyjna farmaceutyczna łac. nazwa tego preparatu: oleum rubrum - dosłownie: 'olej czerwony'.

Przepisy zbierania i przyrządania

Kwitnące ziele dziurawca należy zbierać w słoneczny dzień. Szklankę ziela zmiażdżyć, aż pokaże się czerwony sok. Papkę przełożyć do naczynia, dolać szklankę oliwy z oliwek (lub innego oleju roślinnego). Odstawić na 3 tygodnie w nasłonecznone miejsce. Po tym czasie olej należy zlać przez gazę i wlać do ciemnej butelki.

Pochodzenie:	Francja, Hiszpania
Zastosowanie	W przemyśle kosmetycznym używany w olejkach do ciała, emulsjach przy suchej, wrażliwej, swędzącej skórze, także uszkodzonej przez słońce, przy poparzeniach, reumatyzmie i cellulicie. W medycynie naturalnej olej ten polecany jest jako łagodzący ból kręgosłupa, pleców, lumbago oraz rwę kulszową. Olej z dziurawca działa napinająco, leczniczo, ożywiająco, ukrwiająco, rozluźniająco, wyciszająco, hamuje zapalenia skóry.
Uwagi	Olej ten podnosi wrażliwość skóry na światło (reakcje fotouczulające), po zaaplikowaniu nie należy wystawiać skóry na słońce (dotyczy również solarium).