Operacja Ariel

Z Wikipedii

Operacja Ariel to kryptonim akcji ewakuacyjnej wojsk alianckich z zachodniej Francji (podczas II wojny światowej w roku 1940) po upadku tego państwa w wyniku inwazji niemieckiej.

Operacją Ariel dowodził z kwatery w Portsmouth admirał William Milbourne James Akcja, rozpoczęta 14 czerwca, była prowadzona w oparciu o porty Cherbourg i Saint-Malo, a zakończyła się 25 czerwca na mocy postanowień zawieszenia broni (armistycjum) podpisanego przez rząd francuski. Równolegle ewakuacja prowadzona była z portów Saint-Nazaire, Brest i Nantes w Zatoce Biskajskiej, gdzie dowodził admirał Martin Eric Nasmith z tzw. Western Approaches Command.

Tą drogą ewakuowano ponad 215 tysięcy brytyjskich, francuskich, polskich i kanadyjskich żołnierzy, którą to liczbę należy dodać do 338 226 ludzi ewakuowanych z Dunkierki (miracle of Dunkirk, jak nazwał to Winston Churchill). Ewakuacja Dunkierki przez Kanał La Manche odbywała się pod kryptonimem Operacja Dynamo.

Operacja Ariel - mniej znana i mniej dramatyczna niż ciężkie walki pod Dunkierką (kiedy to niespodziewana przerwa w działaniach niemieckich pozwoliła przewieźć do Anglii znaczną liczbę wojsk brytyjskich i francuskich) - zakończona została pomyślnie, a jedyną poważną stratą było zatopienie w pobliżu Saint-Nazaire 17 czerwca pasażerskiego statku RMS "Lancastria" przez nurkowce Ju 88 z Kampfgeschwader 30 (zginęło około 5 800 ludzi).

Ostatniego dnia ewakuacji, 25 czerwca, kanadyjski niszczyciel HMCS "Fraser" został przypadkowo staranowany i zatopiony przez krążownik przeciwlotniczy HMS "Calcutta" w ujściu Żyrondy, podczas rejsu do Bordeaux. Około 4 000 żołnierzy utraciło szansę na ewakuację na pokładach tych okrętów.

[edytuj] Bibliografia

• Ivor Matanle, World War II, New York 1989, ISBN 0-517-67605-2
• E.R. Hooton, Luftwaffe at War, Blitzkrieg in the West. London 2007, ISBN 978-1-85780-272-6.