Operations Support Systems
Z Wikipedii
Operations Support Systems w skrócie OSS to system komputerowy używany przez dostawców usług telekomunikacji. Termin OSS najczęściej opisuje "systemy sieci" zajmującej się samą siecią telekomunikacji, wspomaga procesy takie jak: utrzymywanie inwentarza sieci, zabezpieczenia usług, konfiguracji komponentów sieci i zarządzania błędami. Uzupełniający termin Business Support Systems albo BSS jest nowszy i typowo odnosi się on do " systemów biznesu" zajmujących się klientami, wspierających procesy takie jak pobieranie poleceń, przetwarzanie rachunków i zbieranie płatności. Dwa systemy razem są często skracane: BSS\OSS lub po prostu B\OSS Termin OSS został historycznie użyty by zawrzeć zarówno sieć jak i Biznes Systemowy w dalszym ciągu jest on używany w tym sensie który to może zdawać się chaotyczny. Kiedy używamy tego skrótu, termin OSS może zostać odebrany jako połączenie z BSS.[1]
Spis treści |
[edytuj] Historia i rozwój OSS
Przed 1970 r. wiele czynności należących do OSS było wykonywane przez manualne procesy administracyjne. Jednak było oczywiste, że znaczną część z tych działań mogłyby wykonywać komputery. Mniej więcej 5 lat później firma telekomunikacyjna stworzyła system komputerowy (aplikację), który automatyzował dużą część tych czynności. Był to jeden z decydujących czynników w rozwoju systemu operacyjnego Unix i języka programowania C. System Bell nabył swoją linię produkcyjną komputerów PDP 11 od Digital Corporation Equipment dla urozmaicenia aplikacji OSS. System OSS wykorzystywany w systemie Bell zawierał AMATPS, CSOBS, EADAS, RMAS, SCCS, SES, TIRKS, oraz wiele innych.
Początkowo systemy OSS nie były powiązane ze sobą i często wymagały interwencji ze strony użytkownika. Na przykład, rozważmy przypadek, gdy klient chce zamówić nową usługę telefoniczną. System odpowiedzialny za jego realizację pobiera informacje o kliencie i szczegóły jego zamówienia, ale nie jest w stanie bezpośrednio skonfigurować centrali telefonicznej – to jest zadanie dla systemu zarządzającego przełącznikiem. Zatem szczegóły nowej usługi muszą zostać przekształcone z systemu obsługi zamówień do systemu zarządzania przełącznikiem – zazwyczaj jest to robione przez ręczne przeindeksowanie szczegółów z jednego ekranu do drugiego. Było to bardzo nieefektywne, więc przez następnych kilka lat uwaga twórców skupiona była na utworzeniu zautomatyzowanego interfejsu pomiędzy aplikacjami OSS – nastąpiła wtedy integracja OSS. Tanie i proste scalenie OSS pozostaje ciągle jednym z głównych celów wielu przedsiębiorstw działających w branży IT.[2]
[edytuj] Krótka historia architektury OSS
Dużo pracy nad OSS zostało skoncentrowanej na definiowaniu jego architektury. Na przykład, są cztery kluczowe elementy OSS:
- Procesy – kolejność zdarzeń
- Dane – zamieszczone informacje
- Aplikacja – komponenty które wprowadzają w życie procesy, by zarządzać danymi
- Technologia – sposób tworzenia aplikacji
Definicje architektury OSS zostały stworzone prze ITU-T w modelu TMN w 1990 roku. Zakładały one cztery warstwy modelu TMN przydatne w OSS
- warstwa zarządzania (Business Management Level – BML).
- warstwa usług (Service Management Level – SML)
- warstwa sieci (Network Management Level - NML)
- warstwa elementów (Element Management Level - EML)
(Istnieje także piąta warstwa, jednakże w standardzie uwzględnia się tylko cztery warstwy).
To stało się podstawą dla późniejszej pracy. Zarządzanie siecią dalej zostało zdefiniowane przez certyfikat jakości ISO dla modelu FCAPS (Fault, Configuration, Accounting, Performance i Security). Ta podstawa została zaadoptowana przez standardy ITU - T TMN jako funkcjonalny model dla podstawy technologii standardów TMN 3000 M. - M. 3599. Chociaż model FCAPS pierwotnie został pojęty i był przydatny dla sieć przedsięwzięcia IT, to został dostosowany do użycia w publicznych sieciach przez dostawców usług telekomunikacji przylegających do standardów ITU - T TMN. Zagadnienia sieci i zarządzanie usługi jest zdolnością niezbędna, by móc kontrolować elementy sieci dostępu i rdzenia sieci.
Wiele wysiłków zostało włożonych w fora standaryzacji (ITU - T, 3GPP), w to żeby zdefiniować standardowy protokół dla zarządzania sieci, ale bez żadnych sukcesów i praktycznych skutków. Z drugiej strony protokół SNMP IETF ( prosty protokół zarządzania siecią) stał się profanatorem dla internetu i zarządzania telekomunikacją w poziomie komunikacji EML – NML.
Od 2000 roku wraz ze wzrostem nowego szerokiego pasma, usług VoIP, też i zarządzanie domowych sieci weszło do zakresu OSS. Forum DSL TR-069 zdefiniowało specyfikacje CPE WAN Protocol Management (CWMP). [3]
[edytuj] TeleManagement Forum
TeleManagement Forum (TMF) jest członkiem międzynarodowej organizacji udostępniającej usługi telekomunikacyjne (transmisyjne) i dostawcą dla przemysłu telekomunikacyjnego. TMF utworzono w 1988 r. w celu przyspieszenia rozwoju systemów do zarządzania sieciami telekomunikacyjnymi. Do członków-założycieli można zaliczyć m.in. takie firmy jak: AT&T, BT, Northern Telecom i HP. Pierwszy protokół TMF zatwierdziło w rok po założeniu (1989 – OSI/NM). Liczba członków stale rosła, a obecnie ich liczba wynosi ponad 400. Standardy TMF są dzisiaj przyjmowane przez wyspecjalizowaną agencję ONZ – International Telecommunications Union (ITU).[4]
Dopóki OSS jest zdominowany przez właścicieli i zwyczajowe technologie, TMF czuwa nad zachowaniem standardów i struktur w OSS. TMF brała aktywny udział w testowaniu struktury i następnie komentowała rozwój w OSS i BSS.[5]
W 2000 r. firma TMF zapoczątkowała nowy etap w rozwoju architektury systemów OSS, rozpoczynając prace nad programem NGOSS. W założeniach tego projektu było m.in. wykorzystanie wzorców projektowych, które określały standard tworzonej platformy:
- model informacji (ang. information model – model Shared Information/Data, albo SID), który wykorzystuje język UML do jednoznacznego zdefiniowania i sformalizowania modelu danych,
- model procesów (ang. process model - ulepszony Telecom Operation Map, albo eTOM),
- model aplikacji (ang. application model - Telecom Applications Map),
- model cyklu życia.
NGOSS stanowi platformę dla projektantów systemów wspomagających różnego rodzaju operacje biznesowe w firmach z branży telekomunikacyjnej (OSS/BSS). NGOSS definiuje architekturę, która zbudowana jest w oparciu o usługi. Jej założeniem jest centralny punkt (integration point), który jest spoiwem, łączącym poszczególne aplikacje w systemie. Do głównych założeń NGOSS można zaliczyć:
- szczegółowo opisane operacje, definiujące wszystkie zachodzące w obrębie danej firmy procesy,
- dość obszerny i łatwy w rozbudowie model danych, definiujący język opisu przechowywanych informacji,
- niezależna technologicznie architektura.
Pomimo, że NGOSS utworzono specjalnie dla systemów z branży telekomunikacji, to jednak cele jakie są stawiane przed tą platformą zakładają znaczne rozszerzenie zakresu zastosowań o inne dziedziny nauki, m.in. administracja publiczna, bankowość, czy też służba zdrowia.[6]
