Ozokeryt
Z Wikipedii
Ozokeryt, wosk ziemny
Nazwa obecnie nieaktualna - zdyskredytowana przez Międzynarodową Asocjację Mineralogiczną (A. Manecki „Encyklopedia Minerałów” AGH Kraków 2004 r.)
- to mieszanina stałych wielkocząsteczkowych węglowodorów, głównie n- i izoparafinowych. Nazwa została nadana przez E.F. Glockera w 1833 r.
Właściwości fizyczne:
- Barwa: żółta do czerwonobrunatnej
- Temperatura topnienia: 50-100°C
- Nierozpuszczalny w wodzie, a rozpuszczalny w rozpuszczalnikach węglowodorowych
Występowanie: nad Morzem Kaspijskim, w Ameryce Północnej, w Iraku. Największe na świecie skupienie ozokerytu występuje w okolicach Borysławia na Ukrainie.
