Pakiet telekomunikacyjny
Z Wikipedii
Pakiet (lub datagram, są to synonimy, chociaż w pewnych kontekstach zauważa się subtelne różnice) jest podstawową jednostką nośnika informacji w nowoczesnych sieciach telekomunikacyjnych.
Pakiet składa się z nagłówka i obszaru danych. Nagłówek pakietu zawiera informacje wymagane do przesłania pakietu od nadawcy do odbiorcy. Obszar danych zawiera informacje, które mają zostać przesłane za pomocą pakietu. Można się posłużyć analogią do listu - nagłówek jest kopertą, a obszar danych tym, co nadawca włożył do koperty.
Połączenie zawiera zwykle serię pakietów; w niektórych rodzajach sieci pakiety składające się na połączenie nie muszą być przesyłane tą samą trasą przez sieć. Wiele architektur sieci nie zapewnia mechanizmu zapobiegającego utracie pakietów, duplikacji lub ogólnie nieprawidłowemu dostarczeniu pakietu. Możliwe jest jednak umieszczenie protokołu transportowego w warstwie powyżej protokołu pakietowego, który udostępnia takie zabezpieczenia. Przykładem takiego protokołu jest TCP.
Datagramem określa się samodzielny pakiet - zawierający w nagłówku ilość informacji wystarczającą do przesłania go przez sieć od nadawcy do odbiorcy niezależnie od innych pakietów. Dzięki temu nie są konieczne żadne przygotowania zanim komputer prześle datagram do innego komputera, z którym wcześniej się nie komunikował.
Niektóre systemy oparte o pakiety wymagają przygotowania połączenia przed wysyłaniem pakietów. Z tego względu wprowadza się rozróżnienie pomiędzy tymi pojęciami. Inne, jak na przykład protokół IP, nie wymagają żadnych przygotowań - w takim przypadku terminów pakiet i datagram używa się zamiennie.
