Paparazzi (fotograf)

Z Wikipedii

Paparazzi (l.poj. paparazzo) – popularna nazwa fotoreporterów działających na własną rękę, którzy specjalizują się w wykonywaniu zdjęć znanych publicznie osób. W kontekście, w jakim zwykle stosują ten termin znane publicznie osoby, jest to określenie negatywne, odnoszące się do tych dziennikarzy, którzy wkraczają bez pozwolenia w prywatność i starają się wykonywać zdjęcia w sytuacjach niezręcznych dla fotografowanych. Redakcje czasopism natomiast używają tego pojęcia w odniesieniu do wszystkich dziennikarzy "wolnych strzelców", specjalizujących się w wykonywaniu zdjęć sławnych osób, również wtedy gdy wykonują oni zdjęcia w sytuacjach oficjalnych.

Ulubione motywy paparazzi to pocałunki i chwile intymności, pobyty na plaży, zakupy, zabawy z dziećmi, ale także dokumentacja kłótni rodzinnych, gwałtu, przemocy, śmierci i cierpienia.

Spis treści 1 Etymologia 2 Techniki 3 Znani paparazzi 4 Ograniczenia prawne 5 Przypisy

[edytuj] Etymologia

Słowo paparazzo znaczy po włosku "brzęczący komar", a wywodzi się z filmu Federico Felliniego z 1960 roku "La Dolce Vita", w którym jedną z postaci jest natarczywy fotograf o imieniu Paparazzo (Walter Santesso). Wg legendy takie przezwisko miał mieć kolega Felliniego z ławy szkolnej, który był wścibski i dużo hałasował.^[1]

[edytuj] Techniki

Podstawową techniką paparazzich jest wykonywanie zdjęć z ukrycia lub przez zaskoczenie. Paparazzi spędzają swe życie w korytarzach hotelowych, przed bramami domów gwiazd, przy wejściach do znanych lokali rozrywkowych itp – wszędzie tam, gdzie można liczyć na "złapanie" znanej twarzy w "niecodziennej sytuacji".

Czasami paparazzi używają technik operacyjnych, podobnych do tych jakie stosują służby specjalne. Np: stosują specjalne aparaty fotograficzne z teleobiektywami i filtrami polaryzacyjnymi do wykonywania zdjęć na duże odległości przez szyby, zdobywają informacje poprzez korumpowanie osób obsługujących sławne osoby, a nawet posługują się podsłuchem, prowokacją i zminiaturyzowanymi aparatami szpiegowskimi, które umożliwiają wykonywanie zdjęć z ukrycia.

[edytuj] Znani paparazzi

Za "prekursora" zawodu paparazzi uznaje się Amerykanina Matthew B. Brady’ego, który przedstawił w 1861 roku amerykańską wojnę domową z całym jej okrucieństwem. Wiele lat później Erich Salomon małą kamerą Leica zrewolucjonizował dziennikarstwo fotograficzne. To on znajdował polityków śpiących w salach konferencyjnych i gwiazdy lat trzydziestych ubiegłego wieku w niedwuznacznych sytuacjach.

Współcześnie, w Stanach Zjednoczonych do najbardziej znanych paparazzich należą:

• Frank Griffin - szef największej w Los Angeles agencji paparazzi "Bauer & Griffin"
• Mel Bouzad - anglik który dostał 120 000 USD za zdjęcie Jennifer Lopez i Bena Afflecka zaraz po rozwiązaniu swoich zaręczyn; wiadomość dostarczyła mu przekupiona fryzjerka aktorki.^[2].
• Hans Paul

W Polsce znani są m.in. następujący paparazzi:

• Przemysław Stoppa - z którym TVN przeprowadził reportaż w programie Uwaga!^[3]
• Piotr Grzybowski - m.in. autor zdjęć opalającej się topless Edyty Górniak, za publikację których wytoczyła ona proces gazecie Fakt^[4]

[edytuj] Ograniczenia prawne

Ze względu na wzrastającą liczbę paparazzich, konflikty społeczne jakie ten zawód generuje i rozwój techniki fotografowania wprowadzono w kilku krajach świata regulacje ograniczające ich pracę. Powstanie tych regulacji jest często wiązane z oskarżeniami paparazzich o spowodowanie śmierci Diany, księżnej Walii (Lady Diana) i Dodiego Al-Fayeda w 1997 r., kiedy to uciekali oni przed paparazzimi nocą 30/31 sierpnia w wynajętym Mercedesie i przez nadmierną prędkość samochód rozbił się w tunelu Alma w Paryżu, zabijając troje z czworga pasażerów (kierowca Henri Paul, księżna Diana i Dodi; czwarty pasażer, ochroniarz przeżył wypadek).

W Wielkiej Brytanii w 1997 r. wprowadzono Protection from Harassment Act 1997, który utworzył instytucję o nazwie Press Complaints Commission, która ma prawo wprowadzania zakazu publikowania zdjęć określonych fotografów i nakładania kar pieniężnych na czasopisma, które je drukują.^[5]

W 1999 r. stan Kalifornia, na wniosek gubernatora Arnolda Schwarzeneggera przyjął specjalne prawo przeciw paparazzim, które zostało wzmocnione sankcjami karnymi w 2005 r. ^[6].

W Europie kontynentalnej w kilku krajach istnieją zapisy w prawie prasowym zabraniające wykonywania fotografii osób publicznych bez ich zgody, w sytuacjach nie związanych z ich pracą lub wykonywaną funkcją.

Poważny wpływ na prawodawstwo w Europie miała wygrana sprawa wytoczona rządowi Niemiec przez Karolinę Grimaldi, księżnę Monaco przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, który przyznał tej ostatniej prawo do prywatności w sytuacjach nie związanych z wykonywanymi przez nią funkcjami reprezentacyjnymi, uzasadniając, że ochrona prywatności jest jednym z podstawowych praw człowieka.^[7]

Przypisy