Park Narodowy Ein Gedi
Z Wikipedii
Park Narodowy Ein Gedi leży na zachodnim brzegu Morza Martwego, przy kibucu Ein Gedi.
Park zajmuje większą część oazy Ein Gedi, położonej w depresji Morza Martwego. Tutejszy mikroklimat sprzyja rozwojowi roślinności podzwrotnikowej (palm, drzew balsamowych i różnorakich drzew owocowych), co sprawia, że teren Parku wyróżnia się jako zielony ogród na tle jałowej Pustyni Judzkiej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Park Narodowy Ein Gedi został założony w 1972 w północnej części oazy na powierzchni 25 km²[1].
W maju 2005 na terenie parku wybuchł pożar, który objął 2/3 obszaru oazy.
[edytuj] Geografia i przyroda
W północnej części parku znajduje się malowniczy, pustynny kanion Nahal David, w którym jest wodospad Dawida ze studnią Dawida. U szczytu wodospadu znajduje się Jaskinia Kochanków, a także wodospad Sulamitki. Obszar kanionu Nahal Dawid jest ścisłym rezerwatem przyrody, w którym można obserwować życie dzikich zwierząt: borsuka skalnego, koziorożca nubijskiego, a nawet lamparta. W wąwozie Ein Gedi występują góralki syryjskie. Na terenie parku mieszkają także lisy afgańskie (2 osobniki/km²)[2].
Drugim rezerwatem przyrody jest Nahal Arugot, w którym znajdują się liczne strumienie i wodospady, małe jeziorka słodkiej wody, a także jaskinie. Na tym obszarze widoczne są ślady osadnictwa z VII wieku p.n.e., świątynia z ok. 3 000 lat p.n.e. oraz ruiny starożytnej synagogi z III wieku[3].
Przypisy
- ↑ Izrael wyd. Pascal, 2006, str.81
- ↑ http://www.rumburak.friko.pl/ARTYKULY/izrael/biblijny/pustynia_judzka.php Strażnica Obrazy z Ziemi Obiecanej. Jałowa, lecz fascynująca Pustynia Judzka 1.11.1989, str. 16]
- ↑ geozeta.pl
