Park Narodowy Urho Kekkonena
Z Wikipedii
Park Narodowy Urho Kekkonena jeden z parków Finlandii utworzony w Laponii, w prezencie dla prezydenta Finlandii w 1983 roku. Powierzchnia Parku 2500 km².
Rozległy obszar puszcz i tundry, z którego utworzono Park Narodowy im. Urho Kekkonena, jest najpopularniejszym terenem pieszych wędrówek w Laponii, a może i w całej Finlandii.
Od Saariselkä aż do rosyjskiej granicy rozciąga się puszcza Saariselkä, obejmująca Park Narodowy im. Urho Kekkonena (255 tys. ha), ścisły rezerwat przyrody Sompio, rekreacyjny obszar wędkarski Nuortti i inne chronione tereny leśne.
Puszcza cieszy się popularnością wśród miłośników wędrówek, częściowo z powodu rozwiniętej sieci szałasów leśnych, częściowo zaś ze względu na piękno krajobrazu łagodnych wzgórz tunturi.
© Sulo Norberg Koski/metsa.fi
Park dzieli się na cztery strefy, a w każdej z nich panują inne przepisy. W bezpośrednim sąsiedztwie głównych dróg ustalono strefę podstawową, gdzie obozowanie i rozpalanie ognia jest dozwolone jedynie w wyznaczonych miejscach. Strefy w głębi parku to Saariselkä (w części zachodniej), Nuortti (w części południowo-wschodniej, między Tulppio i Kemihaara) oraz Kemi-Sompio (na wschodzie). W dwóch pierwszych można rozbić obóz z wyjątkiem terenów bezdrzewnych i niektórych wąwozów, w trzeciej zaś nie ma ograniczeń co do obozowania i rozpalania ogniska, ale trzeba pamiętać, by na opał używać tylko suchego drewna leżącego na ziemi.
Ośrodki obsługi turystów zarządzane przez władze parku są w Saariselkä, Tankavaara (centrum Koilliskaira) i Savukoski. Ośrodek Górski w Kiilopää pełni dla turystów pieszych ważną rolę informacyjną, mimo że nie jest instytucją oficjalną. W najdziksze rejony parku stanowczo nie należy zapuszczać się bez mapy i kompasu.
Wybór szlaków turystycznych w rejonie Saariselkä jest bardzo duży. Najlepiej przygotować sobie trasę samemu, opierając się na sieci szałasów mogących zapewnić schronienie i pamiętając, że doświadczony, sprawny turysta może w takim terenie pokonywać do 4 km w godzinę, a w sumie nie więcej niż 25 km dziennie. Prowiant trzeba w całości nosić ze sobą, gdyż w szałasach na terenie parku nie ma żadnego zaopatrzenia. Woda w strumieniach nadaje się do picia.
Mimo popularności okolic Saariselkä jako terenów pieszych wycieczek, wędrówka szlakami może się okazać uciążliwa. Ścieżki, szczególnie we wschodniej części parku, bywają wąskie i zarośnięte, czasem prawie nie do odnalezienia. Kiedy wędruje się zimą, na nartach, bardzo niebezpieczne mogą być nagłe ataki zimna. Przed wyruszeniem na szlak lepiej więc zasięgnąć informacji w ośrodkach obsługi turystów na temat aktualnych warunków i oznakowania dróg.
Na terenie parku wyznaczono 200 bezpłatnych pól namiotowych, zlokalizowanych w pobliżu 30 szałasów leśnych, także przeznaczonych dla turystów. W niektórych szałasach wydzielono zamykane na klucz sale z łóżkami (łóżko 9 € za noc). Noclegi w takich miejscach trzeba uprzednio zgłaszać w dowolnym ośrodku obsługi turystów na terenie parku.
