Patent żeglarski

Z Wikipedii

Patent żeglarski – dokument potwierdzający posiadanie odpowiedniego stopnia żeglarskiego. Poza patentem stopień może być wpisany do nieobowiązkowej sportowej książeczki żeglarskiej. Wpis taki zawiera stopień oraz datę wystawienia i numer patentu, lecz patentu nie zastępuje.

[edytuj] Patenty w Polsce

Obecnie polskie patenty żeglarskie mają wymiary karty kredytowej i wykonane są z tworzywa sztucznego. Wcześniejsze były dokumentami papierowymi, o zmieniających się formatach i formach.

Patenty jachtowego sternika morskiego:
z 1949 r.	z 2005 r.	współczesny (2006) (z Dz.U. 2006 nr 151 poz. 1088)

Zobacz więcej w osobnym artykule Dawne polskie stopnie żeglarskie

W niewielu krajach (np. w Polsce) patenty uprawniają do prowadzenia (bycia kapitanem) jachtów żaglowych o długościach i po akwenach zależnych od tegoż stopnia. Od 1 stycznia 2008 do prowadzenia jachtu żaglowego o długości całkowitej do 7,5 m a także jachtu motorowego o mocy silnika do 10 kW nie wymaga się posiadania patentu. ^[1]

W Polsce patenty nadaje Polski Związek Żeglarski.

Do 2006 roku obowiązywały w Polsce patenty dotyczące ślizgów lodowych:

Dokumentami analogicznymi do patentu żeglarskiego w innych sportach są np. licencja balonowa, licencja lotnicza, patent motorowodny.

[edytuj] Patenty na świecie

W większości krajów posiadanie patentu jest nieobowiązkowe i nie wiąże się z konkretnymi uprawnieniami lecz potwierdza posiadane kwalifikacje. W krajach tych patent ten jedynie ułatwia wyczarterowanie jachtu, ubezpieczenie lub wpływanie do określonych portów. Wymaganie uprawnień zawodowych do prowadzenia jednostki uzależnione jest najczęściej od wielkości jachtu poniżej której nie są wymagane jakiekolwiek uprawnienia.

Patenty międzynarodowe uznawane w Australii, USA i wielu krajach Europy wydaje ISSA.