Paulina Ołowska
Z Wikipedii
Ołowska Paulina (1976 r.), malarka, fotografka, autorka kolaży, rysunków, wideo, instalacji.
Spis treści |
[edytuj] Edukacja
Studiowała w School of the Art Institute of Chicago (1995-96) oraz malarstwo i grafikę na Wydziale Malarstwa ASP w Gdańsku (1997-2000). Stypendystka Królewskiej ASP w Hadze (1988), Centro de Art Communication Visual (Arco) w Lizbonie (1998/1999), CCA w Kitakyushu (1999/2000) i Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie (2001/2002).
[edytuj] Twórczość
Często łączy sztukę wysoką z użytkową, poprzez to redefiniując jedną i drugą oraz przepisując tradycje, w których one powstają. Inspiruje się kulturą popularną, ale także czytaniem przez nią tradycji modernizmu. Znana przede wszystkim jako inicjatorka planowanych z rozmachem projektów, czy to publicznych, czy też dekonstruujących pole sztuki. Ich osią często bywa refleksja nad historią sztuki, historią kultury, ich obyczajowym aspektem, łączenie tego, co prywatne z tym, co publiczne oraz wskrzeszanie mitów awangardy. Jej działania można nazwać swoistym re-enactment, czyli odtwarzaniem, odgrywaniem, z uwzględnieniem czasowego dystansu. Ich swoistość polega na tym, że w swoich praktykach artystka zawiera pierwowzory – czasem niemożliwe do jednoznacznego uchwycenia, bowiem towarzyszy im również analiza medialnej, czy po prostu ludzkiej recepcji wydarzenia połączona z tą utrwaloną i zmitologizowaną wersją zdokumentowaną w różnej formie wizualnej oraz po prostu wyobraźnia samej artystki.
Jednym z ostatnich projektów Ołowskiej była aranżacja (z artystką Joanną Zielińską) kuratorowanej przez Pawła Polita, rekonstruującej towarzysko-artystyczne wydarzenia lat 60. – balu Pożegnanie wiosny w Zalesiu (1968) przygotowany przez środowisko związane z ówczesną Galerią Foksal, wystawy (CSW Zamek Ujazdowski, 2006). Do najbardziej znanych realizacji Ołowskiej należą z pewnością Marzenia Prowincjonalnej Dziewczyny (2000) oraz Nova Popularna (2003). Pierwsza to przygotowana z Lucy Mckenzie oraz z Julitą Wójcik to miejsce spotkań i wystaw prowadzone w prywatnym, wynajętym przez artystki mieszkaniu przy ul. Chopina w Sopocie (wystawy m.in. L. Mckenzie, P. Ołowska, J. Wójcik, Rafał Bujnowski). Druga, przygotowana i prowadzona już tylko z Mckenzie, to kawiarnio-galeria na ul. Chmielnej w Warszawie, swoisty salon, w którym obok wydarzeń artystycznych miały miejsce towarzyskie imprezy. Projekt swoim charakterem nawiązywał do popularnego, kawiarnianego życia zarówno pierwszej, jak i drugiej awangardy. Nostalgia oraz dekonstrukcja modernistycznych utopii obecna w językowym i formalnym aspekcie realizacji Ołowskiej stały się jej znakiem rozpoznawczym między innymi dzięki takim realizacjom, jak prezentowany w przestrzeni polskich miast w ramach Zewnętrznej Galerii AMS billboard Cu vi parolas esperanton? (2002). Mieszka i pracuje w Warszawie, gdzie 19 maja 2006 roku doprowadziła do renowacji i ponownego uruchomienia legendarnej Siatkarki – neonu przy placu Konstytucji.
[edytuj] Wystawy
2006 wyst. ind. FGF Warszawa; W samym centrum uwagi, cz. 10, wyst. ind. CSW Warszawa; wyst. ind. Cabinet Gallery, Londyn; Le Gai Savoir, Cabinet Gallery, Londyn; Subversive Charm of the Bourgeois, Van Abbemuseum, Eindhoven; Between the Lines, Daniel Reich Gallery, NY; 2005 Sammlung Provinzial Versicherung, instalcja, Museum Abteiberg, Mönchengladbach; Metaloplastyka, wyst. ind. Galerie Daniel Buchholz, Kolonia; Moscow Biennale, State Historical Museum, Moskwa; Istanbul Biennale 9., Istambuł; 2004 Suspicious?, projekt billboardowy, New Context Gallery, Chicago; Sie musste die Idee eines Hauses als Metapher verwerfen, wyst. ind. Kunstverein Braunschweig; Arriviste, wyst. ind. Galerie Akinci, Amsterdam; Who If Not We Should At Least Try To Imagine The Future Of All This? - Time and Again, Stedelijk Museum, Amsterdam; Always Already Passé, GBE at Passerby, NY; Sans Soleil, Galerie NEU, Berlin; 2003 Nova Popularna, (z L. McKenzie), Warszawa; In Lubelian, wyst. ind. Cabinet Gallery, Londyn; Clandestine, 50. Biennale di Venezia; Architectures of gender, Sculpture Center, NY; Ukryte w słońcu, FGF Cieszyn; 2002 Married by Power, (z J. Magid) Tent, Rotterdam; Bauhaus Yoga, proj. ind. Sandwich Pamphlet, Londyn; Romansując z awangardą, wyst. ind. PGS Sopot; Rzeczywiście, młodzi są realistami, CSW Warszawa; Germination 13, Paryż; 2001 Heavy Duty, (z L. McKenzie), Inverleith House, Edynburg; Relax, BWA Białystok; Rybie oko, BGSW Słupk; 2000 Marzenie prowincjonalnej dziewczyny, (z J. Wójcik i L. McKenzie) cykl wyst., Sopot; Abstrakcja w procesie, wyst. ind. Zebra Gallery, Tartu, Estonia; Na wiosnę, wyst. ind. Galeria Entropia, Wrocław; Najgroźniejsze pędzle, Królikarnia, Warszawa; 1999 Who Likes Sport Style, wyst. ind. Telhal 59 Gallery, Lizbona; 1998 Two Strangers on Satumus, (z H. Lund), Królewska Akademia Sztuk Pięknych, Haga.
[edytuj] Bibliografia
- D. Bussel, „Final Girl”, „Texte zur Kunst”, 06/2006;
- E. Speers Mears, Paulina Olowska, Cabinet Gallery, „Artforum”, Summer 2006;
- Jan Verwoert, „Paulina Ołowska’s Metamorphosis in the Abteiberg Museum”, „Piktogram”, Summer 2005;
- M. Barnas, Gentle Distortions, Paulina Olowska, „MERTOPOLIS M”, 5/2004;
- Paulina Olowska, Sie musste die Idee eines Hauses als Metapher verwerfen, kat. wyst. Kunstverein Braunschweig, Kőln 2004;
- C. Wood, Paulina Ołowska, „Art Monthly”, 04/2003.
- Nova Populana. Lucy McKenzie, Paulina Olowska, kat. proj., Warszawa 2003;
- S. O’Reilly, Paulina Olowska, "Frize", 06/07/08/2003;
- o projekcie "Marzenie prowincjonalnej dziewczyny": http://www.trojmiasto.pl/ob.phtml?id_ob=675.
[edytuj] Źródło
pierwowzór hasła pochodzi ze Słownika Młodej Polskiej Kultury Tekstylia bis, Korporacja Ha!art, Kraków 2006.
