Paweł Bielec

Z Wikipedii

Paweł Bielec (ur. 20 marca 1902 w Dynowie - zm. 16 listopada 2002 w Krakowie) - znany polski fotograf.

Była to z pewnością postać nietuzinkowa. Pierwszy swój zakład otworzył we Lwowie w 1928, przy ulicy Grodzkiej, a następnie przy ulicy Akademickiej. W 1938 przeniósł się do Krakowa i tu przez wiele lat tworzył legendarny zakład fotograficzny FOTO - BIELEC.

Już w 1938 roku wykonał przy ul. Karmelickiej tableau dla UJ, ze zdjęciem Karola Wojtyły, które obiegło cały świat. W czasie okupacji poznał Marię (uciekinierkę z Bydgoszczy) córkę Wincentego Michnowskiego prezesa toruńskiego Cechu Fotografów, właściciela zakładów fotograficznych w Brodnicy i Bydgoszczy, z którą ożenił się w 1940 roku. Od tego czasu firmę prowadzili razem. "Dom fotografii Bielec obejmuje wszystko co w zakres fotografii wchodzi" i szczególnie zasłynął wykonując piękne portrety Krakowianek oraz artystyczne tableau.

Patrząc w obiektyw, artysta i fotograf Paweł Bielec wydobywa z różnych odcieni i granic światła i cienia prawdę o ludzkiej twarzy, a poprzez twarz - o wnętrzu człowieka. Naciśnięcie migawki jest jak postawienie kropki po ostatnim zdaniu napisanej książki. Wpierw trzeba wykonać ogrom pracy i zobaczyć prawdę. A ta, jak mówi sam mistrz, wypisana jest w oczach, w każdej zmarszczce, uśmiechu, grymasie warg... Klient fotografa podobny jest do pacjenta, który otwiera się przed lekarzem. Robi to w pewnym sensie nieświadomie, bowiem niczego o sobie nie mówi, mówiąc jednocześnie wszystko twarzą i oczami. Trzeba tylko światłem i cieniem wydobyć tę niemą spowiedź. I w odpowiednim momencie utrwalić na kliszy.

Mistrz Paweł przez całe życie pozostał wierny celuloidowemu językowi sztuki. Od momentu kiedy zaczął się uczyć fotografowania w pracowni portretowej lwowskiego artysty Cupaka, poprzez trudny czas okupacji, po kłopoty z decydentami PRL, aż wreszcie po kapitalizm, kiedy mistrz Paweł musiał opuścić legendarny lokal przy ul. Karmelickiej i przenieść się na pl. Inwalidów. Przez te lata artysta fotografik Paweł Bielec nigdy nie przerwał i nie zdradził swej miłości do fotografii.

W czterdziestym piątym roku życia rozpoczął studia na Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malarstwa uczył się u takich mistrzów jak prof. Rzepiński, Pautsch, Taranczewski. Dyplom uzyskał w 1952 r. w pracowni prof. Pronaszki. Swoje prace zaprezentował na 10 wystawach indywidualnych, wziął udział w 30 ogólnopolskich i kilku zagranicznych. W 1996 roku odznaczony Złotą Odznaką ZPAP. Wystawiał niewiele, bowiem zawsze traktował malarstwo jako sposób na życie - fotografia była formą zarabiania na życie.

Obywatel Honorowy Miasta Krakowa. W dniu 10 czerwca 2002 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy artystycznej.

Wykorzystano materiały tekstowe Barbary Bielec i Jerzego Skrobota z katalogów wystaw: "90-lecie powstania Cechu Krakowskich Fotografów", Kraków 2000, "Paweł Bielec-Dom Fotografii", Kraków 2001.