Paweł Wiekiera

Z Wikipedii

Paweł Wiekiera w barwach Astorii Bydgoszcz

Paweł Wiekiera (ur. 14 stycznia 1978 w Stargardzie Szczecińskim) - koszykarz

[edytuj] Biografia

Klub: Polpharma Starogard Gdański
Reprezentant Polski Mężczyzn w koszykówkę
Narodowość: POL
Pozycja: silny skrzydłowy/ center
Wzrost: 208 cm
Waga: 97 kg

W koszykówkę zaczął grać dopiero w wieku 16 lat w drużynie Spójnii Stargard, w barwach której zadebiutował w rozgrywkach ligi polskiej w roku 1995. Kolejne trzy sezony to w wykonaniu Pawła Wiekiery ogrywanie się na polskich i europejskich (Puchar Koracza) parkietach oraz walka o miejsce w pierwszej „piątce” Spójnii. Tak naprawdę kariera Pawła Wiekiery nabrała tempa w sezonie 98/99. Wtedy to Paweł Wiekiera wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowej piątce stargardzian. W lidze już w wieku 20 lat występował średnio po 26 minut w meczu, zdobywając 9,6 pkt. (55% za 2, 43% za 3, 65% za 1), 5,3 zbiórki i 1,5 przechwytu. Natomiast w Pucharze Koracza Paweł był najskuteczniejszym zawodnikiem swojej ekipy, ze średnią 16,3 pkt. (58% za 2, 32% za 3, 60% za 1) na mecz. Dodatkowo ze średnią 8,1 zbiórki na mecz był najlepiej zbierającym zawodnikiem drużyny oraz ze średnią 3,4 przechwytu na mecz najlepiej przechwytującym zawodnikiem Spójnii. Bardzo dobra postawa tego młodego zawodnika zaowocowała powołaniem go na mecz gwiazd ligi polskiej sezonu 98/99 oraz debiutem w reprezentacji Polski.

Pierwszy mecz Pawła Wiekiery w reprezentacji Polski miał miejsce 2 grudnia 1998 roku w mecz eliminacyjnym do mistrzostw Europy przeciwko Rumunii. Było to spotkanie wygrane (91:64), a Paweł występował na parkiecie przez zaledwie 3 minuty nie oddając w tym czasie ani jednego rzutu. Lepiej było już 24 lutego 1999 roku w meczu tych samych eliminacji, w którym Polska zmierzyła się na własnym parkiecie z reprezentacją Rosji. Paweł Wiekiera w tym przegranym 86:92 meczu zagrał przez 22 minuty, zaliczając 5 punktów (2/4 za 2, ½ za 1), 3 zbiórki i 2 przechwyty. Trzy dni później reprezentacja Polski zmierzyła się w Pruszkowie z Portugalią i był to najlepszy jak do tej pory reprezentacyjny występ Pawła Wiekiery, który grając przez 21 minut zdobył 7 punktów (2/3 za 2, ¾ za 1) i dołożył do tego jeszcze 6 zbiórek. Następnie aż do czerwca 2001 roku nastąpiła przerwa w grze Pawła Wiekiery w reprezentacji Polski.

W międzyczasie zawodnik występował jednak na parkietach Lech Basket Ligi, wciąż pozostając podstawowym zawodnikiem zespołu Spójnii. Wiekierę prześladowała jednak seria kontuzji. Najpierw miał złamaną rękę, potem nogę i niestety Paweł nie mógł dojść do pełni formy. W sezonie 99/00 wystąpił w 32 spotkaniach, notując przeciętnie 10,3 pkt. (52% za 2, 28% za 3, 68% za 1), 4 zbiórki i 1,3 przechwytu na mecz. Nie był to najlepszy sezon w wykonaniu reprezentacyjnego skrzydłowego. Na szczęście w kolejnym sezonie (99/00) zawodnikowi nie przytrafiały się już tak przykre kontuzje i Paweł mógł skupić się wyłącznie na dobrej grze. Sezon ten był już zdecydowanie lepszy. Kto wie, czy nie najlepszy z dotychczasowych. W LBL Paweł Wiekiera zagrał w 34 meczach, zapisując na swoim koncie średnio 14,5 pkt. (59% za 2, 34% za 3, 63% za 1), 6,1 zbiórki i prawie 3 przechwyty na mecz.

Tak dobra gra spowodowała, że Paweł Wiekiera ponownie, otrzymał powołanie na zgrupowanie kadry i po ponad dwuletniej przerwie znów mógł zagrać w spotkaniu międzypaństwowym. Trzykrotnie wystąpił w serii trzech towarzyskich spotkaniach Polski ze Szwecją i w sumie zdobył 12 punktów. Zagrał poprawnie, jednak bez rewelacji.

Dzięki dobrej postawie w sezonie 99/00 Paweł Wiekiera po zakończeniu rozgrywek otrzymał kilka intratnych ofert z najlepszych polskich zespołów, m.in. Anwilu Włocławek, Hoopu Pruszków i Idei Śląska Wrocław. Ostatecznie Paweł Wiekiera po sześciu latach spędzonych w Spójnii zdecydował się zmienić zespół i od nowego sezonu bronić będzie barw mistrza Polski – Idei Śląska Wrocław. Kontrakt został podpisany na okres dwóch lat, z możliwością przedłużenia go na jeszcze jeden sezon.

Paweł Wiekiera obdarzony jest nieprzeciętnym talentem. Jest to gracz o bardzo dobrych warunkach fizycznych i świetnej motoryce. Lubi grę szybką. Dysponuje dobrym rzutem, zarówno z dystansu, jak i z półdystansu. Potrafi również wejść pod kosz i zakończyć akcję efektownym wsadem. Do wad zaliczyć można drobne braki w wyszkoleniu technicznym. Popracować powinien również nad siłą. Jest jednak zawodnikiem szalenie ambitnym i pracowitym i w najbliższym czasie powinien wyeliminować te mankamenty. Jeśli mu się to uda, będzie naprawdę klasowym zawodnikiem.