Pedagogika paliatywna
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: wszystko. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Pedagogika paliatywna: Źródłosłów: 1) łac. pallium - w znaczeniu historycznym - wierzchnie, wełniane okrycie męskie, prostokątna tkanina w różny sposób drapowana, rodzaj płaszcza, noszonego w starożytnym Rzymie); 2) fr. palliatif (od pellier)- przynosić chwilową ulgę; 3) paliatyw - mało skuteczny środek medyczny (półśrodek), nie usuwający przyczyn schorzenia; 4) paliatywny - uśmierzający, łagodzący, przynoszący chwilową ulgę, nie likwidujący jednak źródła choroby. (Zob.: SŁOWNIK WYRAZÓW OBCYCH. Wydanie nowe. PWN, Warszawa 1995).
Pedagogika paliatywna to dziedzina pedagogiki, a w przyszłości być może również specjalność pedagogiczna (współpracująca z gerontagogiką, pedagogiką opiekuńczą, pedagogiką specjalną oraz fenomenologią pedagogiczną), obejmująca specjalistyczną opieką nieuleczalnie chorego, znajdującego się w stanie terminalnym. Celem pedagogiki paliatywnej nie jest zastępowanie działań podejmowanych przez specjalistów z zakresu medycyny palitywnej, lecz ich uzupełnianie, zaś najważniejszym zadaniem - towarzyszenie osobie śmiertelnie chorej oraz dążenie do psychicznego złagodzenia jej stanu chorobowego. Głównym nurtem podejmowanych działań jest udzielanie wsparcia psychicznego i duchowego choremu i jego najbliższym, a także udzielanie wsparcia personelowi medycznemu.
Pedagogika paliatywna czerpie z założeń medycyny paliatywnej realizowanych w ramach wszelkich form opieki hospicyjnej. Pedagodzy zajmujący się pedagogiką paliatywną mają za zadanie prowadzenie osoby nieuleczalnie chorej w przypisanym wszystkim ludziom - z egzystencjalnego punktu widzenia - kierunku.