Peptydoglikan
Z Wikipedii
Peptydoglikan, (mureina + mostki peptydowe) - składnik ściany komórkowej bakterii, zbudowany z nietypowych aminokwasów i połączonych w łańcuchy pochodnych cukrów. Chemicznie jest to biopolimer kwasu mureinowego i N-acetyloglukozaminy.
Cząsteczka mureiny składa się z długich łańcuchów polisacharydowych, usieciowanych przez mostki peptydowe. Każdy łańcuch polisacharydowy zbudowany jest z disacharydów utworzonych z N-acetyloglukozaminy i kwasu N-acetylomureinowego połączonych wiązaniem β-1,4-glikozydowym. Właśnie na to wiązanie działa lizozym, jeden z osoczowych czynników obronnych człowieka. Każda cząsteczka kwasu N-acetylomureinowego jest połączona z tetrapeptydem. Im więcej jest tych mostków peptydowych, tym gęstsze usieciowanie polimeru i sztywniejsza jego struktura. Mureina ma właściwości pirogenne i nasenne. Jest gorzej usieciowana u bakterii Gramm (-).
Obecność dobrze usieciowanego peptydoglikanu sprawia, że bakterie Gramm+ przybierają barwę fioletową pod wpływem płynu Lugola i gencjany. Fiolet gencjany, który łatwo wnika do wnętrza komórki i tworzy agregaty z płynem Lugola lub trichloroetylenoplatyną, nie może potem opuścić komórek na skutek istnienia błony mureinowej.
Funkcje mureiny
- chroni bakterie przed skutkami zmian ciśnienia osmotycznego środowiska,czynnikami fizycznymi, chemicznymi oraz urazami mechanicznymi
- spełnia role sita molekularnego, wykazując przy tym zdolność wiązania kationów metali ciężkich (Hg, Pb) oraz jonów Mg stabilizujących strukturę komórek bakteryjnych
- otacza szczelnie komórkę tworząc rodzaj woreczka(sacculus)warunkującego kształt bakterii.
