Pham Hung

Z Wikipedii

Phạm Hùng (11 czerwca 1912 – 10 marca 1988 Ho Chi Minh) – wietnamski polityk, premier Wietnamu w latach 1987 – 1988

Pham Hung urodził się w gminie Long Ho w rodzinie mieszczańskiej.

W czasie nauki w gimnazjum wstąpił do Związku Studentów i Rewolucyjnej Młodzieży Wietnamu. W 1930 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Indochin stając się jej jednym z czołowych działaczy. W 1931 roku został aresztowany przez francuskie władze kolonialne i skazany na karę śmierci, wyrok zmieniono na dożywotnie więzienie. W sierpniu 1945 roku po wybuchu powstania przeciwko okupacji japońskiej został zwolniony z więzienia.

W 1946 roku został wybrany sekretarzem Tymczasowego Komitetu Partii Pracujących Wietnamu (PPW) w Wietnamie Południowym. W 1951 roku na II Zjeździe Partii Pracujących Wietnamu został wybrany członkiem Komitetu Centralnego PPW, a w 1952 roku został zastępcą sekretarza KC PPW ds. Południa oraz przewodniczącym Komitetu Ruchu Oporu we wschodnim okręgu delty Mekongu.

W 1955 roku został szefem delegacji Ludowej Armii Wietnamu przy powstałej Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Sajgonie. W 1955 roku został wybrany członkiem Biura Politycznego PPW. W 1957 roku zostaje szefem kancelarii rządu Demokratycznej Republiki Wietnamu, a następnie w kwietniu 1958 roku wicepremierem. Funkcję tą pełni do 1967 roku.

W 1967 roku wraca do Wietnamu Południowego, gdzie jest jednym z przywódców ruchu oporu przeciwko agresji amerykańskiej. Przebywa tam do czasu zakończenia działań zbrojnych.

W 1976 roku po zjednoczeniu Wietnamu zostaje wicepremierem, którą to pełni do 1980 roku. Następnie jest ministrem spraw wewnętrznych w latach 1980 – 1987. W kwietniu 1987 roku na sesji Zgromadzenia Narodowego został powołany na stanowisko premiera i wiceprzewodniczącego Rady Obrony Narodowej. Funkcje te pełnił do swojej śmierci 10 marca 1988 roku.