Pietro Germi
Z Wikipedii
Pietro Germi (ur. 14 września 1914 - zm. 5 grudnia 1974) - włoski aktor, scenarzysta i reżyser urodzony w Genui.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Studiował aktorstwo i reżyserię w Rzymie w Centrum Kinematografii Eksperymentalnej. W czasie studiów pracował jako aktor, asystent reżysera i okazjonalnie jako pisarz. Debiutował jako reżyser w 1947 roku filmem Świadek. Film ten zrealizował pod opieką Alessandra Blasettiego. Wczesne prace Germiego włączają się w nurt włoskiego neorealizmu.
Stopniowo odchodził od dramatów podejmujących kwestie społeczne do satyrycznych komedii. Nadal jednak głównym obiektem zainteresowania reżysera było sycylijskie społeczeństwo. Na początku lat 60. Pietro Germi zdobył światową sławę filmamiRozwód po włosku, Uwiedziona i porzucona oraz Panie i panowie. Za Rozwód po włosku otrzymał Oskara za najlepszy scenariusz (był również nominowany do statuetki za najlepszą reżyserię). Za film Panie i panowie otrzymał Złotą Palmę. Ostatni film Moi przyjaciele został dokończony po jego śmierci przez Maria Monicelliego. Zmarł w 1974 roku w Rzymie.
[edytuj] Filmografia
[edytuj] Jako reżyser
- 1946 - Świadek (Il Testimone)
- 1947 - Gioventu perduta
- 1949 - Pod niebem Sycylii (In nome della legge)
- 1950 - Droga nadziei (Il Cammino della speranza)
- 1951 - LaCitta si difende
- 1952 - La Presidentessa
- 1952 - Brigante di Tacca del Lupo, Il
- 1953 - Zazdrość (Gelosia)
- 1954 - Miłość w środku stulecia (Amori di mezzo secolo)
- 1956 - Czerwony sygnał (Il Ferroviere)
- 1957 - Człowiek ze słomy (L'Uomo di paglia)
- 1959 - W ślepej uliczce (Maledetto imbroglio, Un)
- 1961 - Rozwód po włosku (Divorzio all'italiana)
- 1964 - Uwiedziona i porzucona (Sedotta e abbandonata)
- 1965 - Panie i panowie (Signore & signori)
- 1967 - Mężczyzna kochający (L'Immorale)
- 1968 - Serafino
- 1970 - Kasztany miłości (Le Castagne sono buone)
- 1972 - Alfredo, Alfredo
[edytuj] Jako scenarzysta
- 1941 - L'Amore canta
- 1943 - Il Figlio del corsaro rosso
- 1945 - Dziesięcioro przykazań (I Dieci comandamenti)
- 1946 - Il Testimone
- 1947 - Gioventu perduta
- 1949 - Pod niebem Sycylii (In nome della legge)
- 1950 - Droga nadziei (Il Cammino della speranza)
- 1951 - La Citta si difende
- 1952 - La Presidentessa
- 1952 - Brigante di Tacca del Lupo, Il
- 1953 - Zazdrość (Gelosia)
- 1954 - Miłość w środku stulecia (Amori di mezzo secolo)
- 1954 - Black 13
- 1956 - Czerwony sygnał (Il Ferroviere)
- 1957 - Człowiek ze słomy (L'Uomo di paglia)
- 1959 - W ślepej uliczce (Maledetto imbroglio, Un)
- 1961 - Rozwód po włosku (Divorzio all'italiana)
- 1964 - Uwiedziona i porzucona (Sedotta e abbandonata)
- 1965 - Panie i panowie (Signore & signori)
- 1967 - Mężczyzna kochający (L'Immorale)
- 1968 - Serafino
- 1970 - Kasztany miłości (Le Castagne sono buone)
- 1972 - Alfredo, Alfredo
- 1975 - Moi przyjaciele (Amici miei)
[edytuj] Jako aktor
- 1946- Montecassino
- 1948 - Fuga in Francia jako Tembien
- 1956 - Czerwony sygnał (Ferroviere, Il) jako Andrea Marcocci
- 1957 - Człowiek ze słomy (Uomo di paglia, L') jako Andrea
- 1959 - W ślepej uliczce (Maledetto imbroglio, Un) jako Inspektor Ciccio Ingravallo
- 1960 - Szminka do ust (Rossetto, Il) jako komisarz Fioresi
- 1960 - Jowanka i inne (5 Branded Women) jako dowódca partyzantcki
- 1960 - Zabójca (Sicario, Il)
- 1961 - Syn marnotrawny (Viaccia, La) jako Stefano
- 1965 - I przyszedł człowiek (E venne un uomo) jako Ojciec Di Angelo
- 1971 - V.I.P.-Schaukel jako on sam (1972) (gościnnie)
