Wikipedysta:PMG/PMGwiesz/Winfield Scott

Z Wikipedii

en:Winfield Scott (ship)

Szablon:Otherusesof Szablon:Infobox nrhp The Winfield Scott was a sidewheel steamer that transported passengers and cargo between San Francisco, California and Panama in the early 1850s, during the California Gold Rush. After entering a heavy fog off the coast of Southern California on the evening of December 1, 1853, the ship crashed into Middle Anacapa Island. All 450 passengers and crew survived, but the ship was lost.

Winfield Scott był bocznokołowym parowcem służącym do przewozu pasażerów i towarów pomiędzy San Francisco i Panamą na początku lat 50. XIX wieku w czasie kalifornijskiej gorączki złota.. Po wejściu w gęstą mgłę w pobliżu wybrzeża południowej Kalifornii wieczorem 1 grudnia 1853 statek uderzył w wyspę Middle Anacapa. Wszyscy 450 pasażerowie i załoga przeżyli, ale statek został zniszczony.

The Winfield Scott has been the object of numerous salvage operations since the crash, and currently rests underwater as part of the Channel Islands National Park and Marine Sanctuary. The wreck site of the Winfield Scott is listed on the National Register of Historic Places.

Winfield Scott był obiektem kilku operacji podnoszenia wraków od czasu wypadków, a obecnie spoczywa pod wodą jako część Channel Islands National Park i Marine Sanctuary. Miejsce rozbicia się jednostki jest umieszczone na liście National Register of Historic Places.

Spis treści 1 History 1.1 California Gold Rush 1.2 Construction and service 1.3 Last voyage 2 Wreckage and salvage 3 Legacy 3.1 Light beacon 3.2 Impact on local ecosystem 4 Specifications 5 Przypisy 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] History

[edytuj] California Gold Rush

The discovery of gold at Sutter's Mill in 1848 brought thousands of people to California in search of fortune until the late 1850s. Since neither the Panama Canal nor the First Transcontinental Railroad had been constructed, people emigrating to California from the Eastern United States had three main routes of passage. They could travel over land, which was expensive and dangerous, or they could sail the roughly 14,000-mile route around South America. This was more attractive to some but no less dangerous, due in part to the rough waters of the Drake Passage. In addition to the inherent dangers of either route, the journey often took as long as six months to complete.

Odkrycie złota w Sutter's Mill w 1848 spowodowało że tysiące ludzi chciało przybyć do Kalifornii w poszukiwaniu fortuny do końca lat 50 XIX wieku. Ponieważ ani kanał panamski ani Pierwsza Transkontynentalna Linia Kolejowa (ang. First Transcontinental Railroad) nie istniały jeszcze ludzie emigrujacy do Kalifornii ze wschodniej część Stanów Zjednoczonych mieli trzy główne drogi. Mogli podrózować lądem, co było drogim i niebezpiecznym sposobem, albo mogli płynąć w 14 000 milową podróż dookoła Ameryki Południowej. Była to bardziej atrakcyjna ale nie mniej niebezpieczna podróż z powodu niebezpiecznego przejścia przez cieśninę??? Drake. Poza niebezpieczeństwami podróży, trwała ona około 6 miesięcy.

The third route involved traversing the jungles of the Isthmus of Panama, then departing via the southern coast of Panama. While this cut the length of the sea journey in half, ships to ferry passengers from Panama to San Francisco were not commonplace. As a result, many had to wait months to complete the second half of their journey.^[1] To fill this growing need for swift passage from Panama to California, shipbuilding activities increased dramatically.

Trzecia trasa wiodła przez dzunglę ??? w Panamie, a następnie opuszczenie lądu z portów południowego wybrzeża Panamy. To ograniczało o połowę długość rejsu, jednak statki pasażerskie na trasie Panama-San Francisco nie były liczne???. W rezultacie wielu chętnych czekało miesiace na zakończenie drugiej części swojej podrózy. By wykorzystać rosnące zapotrzebowanie na przewóz pasażerów z Panamy do Kalifornii zbudowano wiele jednostek.

[edytuj] Construction and service

The Winfield Scott (originally to be named Placer) was constructed by the shipbuilding company Westervelt and Mackey of New York, and was completed in March 1850. The ship was named for the celebrated United States Army general Winfield Scott (the stern was built with a bust in his likeness), and it was launched on October 22, 1850. An announcement in the October 20 edition of the New York Herald stated that "We understand that no expense has been spared to secure strength, safety and speed..."^[2]

Winfield Scott (wcześniejsza nazwa Placer) został zbudowany przez firmę stoczniową Westervelt and Mackey z Nowego Jorku. Budowę zakończono w marcu 1850. Nazwa statku pochodziła od generała Winfielda Scotta z armii amerykańskiej (rufa została zbudowana z ???). Jednostkę zwodowano 22 października 1850. W ogłoszeniu z 20 października zamieszczonym w New York Herald twierdzono że „rozumiemy że żadne oszczędności nie mogą być prowadzone kosztem siły, bezpieczeństwa i prędkości”.

The steamer, owned by Davis, Brooks and Company, initially transported passengers on the New York-New Orleans route. In 1852, the ship's ownership was transferred to the New York and San Francisco Steamship Company Line, and it arrived in San Francisco on April 28, 1852. Once there, it began taking argonauts^[3] on the Panama Route (between San Francisco and Panama). After the demise of the New York and San Francisco Steamship Company Line (which had been renamed as the New York and California Steamship Company in May 1853), the ship's ownership was again transferred on July 8, 1853, this time to the Pacific Mail Steamship Company.^[2] Its duties, however, did not change after this transfer.

Parowiec, nabyty przez firmę Davis, Brooks and Company początkowo pływał na linii Nowy Jork – Nowy Orlean. W 1852 właścicielami jednostki została firma New York and San Francisco Steamship Company Line, a statek dotarł do San Francisco 28 kwietnia 1852. Po dotarciu tam rozpoczął przewożenie chętnych na linii panamskiej (pomiędzy Panamą i San Francisco). Po ??? New York and San Francisco Steamship Company Line (która została przemianowana z New York and California Steamship Company w mnaju 1853) właścicielami jednostki została 8 lipca 1853 firma Pacific Mail Steamship Company. Jednak zadania statku pozostały te same.

[edytuj] Last voyage

The Winfield Scott, bound for Panama, departed from San Francisco on the morning of December 1, 1853. In addition to its complement of passengers and crew, the ship was transporting a shipment of gold bullion worth an estimated US $2 million.^[4] The ship's progress was slowed in the afternoon when repairs had to be made to a leaking boiler, but it had resumed course at full speed.

Winfield Scott kierując się do Panamy opuścił San Francisco rankiem 1 grudnia 1853. Poza ładunkiem pasażerów i załogą przewoził także transport złotych ??? warty około 2 miliony dolarów. Prędkość statku została ograniczona wieczorem gdy rozpoczęto naprawy przeciekającego kotła, ale wkrótce wrócił do pełnej prędkości.

Later that evening, Captain Simon F. Blunt navigated the ship into the Santa Barbara Channel in an effort to save time. Captain Blunt knew the channel well, having helped survey the area a few years previous.^[5]

Późnym wieczorem kapitan statku Simon F. Blunt wprowadził jednostkę w kanał Santa Barbara by zaoszczędzić czas. Blunt znał dobrze kanał, pomagał badać ten obszar kilka lat wcześniej.

At approximately 11 PM, the ship encountered a heavy fog, and ran aground into Middle Anacapa Island (approximately 400 miles from port). Its speed at the time of the wreck was estimated at 10 knots. It struck the island bow first, and when Capt. Blunt attempted to back away the stern was struck, removing the ship's rudder. With the ship taking on massive amounts of water and unable to steer, all aboard began scrambling for land.^[5] The ship was completely evacuated in approximately two hours, and the survivors spent the first night camped on a pinnacle of rock that measured 50 yards long by 25 yards wide. The next day they moved to a larger piece of land on the island.^[6]

Około godziny 23??? statek wszedł w gęstą mglę i poruszając sięw niej wszedł na wyspę Middle Anacapa (około 400 mil od portu). Prędkość parowca w chwili wypadku została określona na 10 węzłów. Najpierw uderzył w wyspę dziobem, a gdy kapitan Blunt próbował wycofać się została zniszczona ??? statku. Gdy jednostka zaczęła nabierać wody i nie słuchała steru wszystkim ludziom na pokładzie nakazano udanie się na ląd. Ewakuacja zakończyła się w około dwie godziny i ocaleli spędzili pierwszą noc obozując na ??? skale o rozmiarach 50 x 25 jardów. Następnego dnia przenieśli się na większy obszar lądu na wyspie.

One of the passengers, Asa Cyrus Call, recalled "a terrible jar and crashing of timbers...I hurried out on deck, where my attention was fixed on a wall of towering cliffs, the tops of which were hidden by the fog and darkness and appeared about to fall and crush us. All round was the loud booming of angry breakers surging about invisible rocks."^[2]

Jeden z pasażerów, Asa Cyrus Call, wspominał „straszny ?? i dzwięk niszczonego drewna. Wybiegłem na pokład, gdzie moją uwagę zwróciła ściana klifów, których szczycy były ukryte w mble i ciemnościach. Wyglądały jak by miały spaść i zmiażdzyć nas. ????????”

On December 2, the steamship California, returning to San Francisco from Panama, was alerted to the presence of the wreck survivors by the smoke of a gun they had fired.^[7] The California rescued the women and children, as well as the Winfield Scott's complement of gold bullion. On December 9, the California returned to rescue the remaining passengers.^[2] The crew stayed behind to recover as much of the mail and passenger luggage as possible. The Winfield Scott, however, had sustained too much damage and was left in the waters of the channel.

2 grudnia parowiec California wracając do San Francisco z Panamy został zaalarmowany o obecności rozbitków z wraku ogniem dział???. Statek uratował kobiety i dzieci a także ładunek złotych ??. 9 grudnia parowiec wrócił by uratować pozostałych pasażerów. Załoga pozostała także by odzyskać tyle przesyłek pocztowych i bagaży pasażerów ile to możliwe. Winfield Scott był jednak zbyt mocno uszkodzony i pozostał na wodach kanału.

[edytuj] Wreckage and salvage

The remains of the Winfield Scott are located under 25-30 feet of water in the Channel Islands National Park and Marine Sanctuary. The wreckage site was verified in 1981^[8] and was registered with the National Register of Historic Places in 1988. The site is protected by California and United States law, which prohibits divers from removing any part of the wreckage.

Szczątki statku znajdują się na głębokości 25-30 stóp w Channel Islands National Park and Marine Sanctuary. Miejsce katastrofy zostało zweryfikowane w 1981 i zostało zarejestrowane w National Register of Historic Places w 1988. Miejsce jest chronione przez prawo Kaliforii i amerykańskie, które zabrania nurkom zabieranie jakichkolwiek części wraku.

A salvage operation was undertaken in 1894, utilizing the San Pedro. Much of the iron machinery, as well as hundreds of copper bolts, were recovered. An additional salvage operation during World War II recovered additional iron and brass for the war effort.^[9]

Operację wydobywczą zorganizowano w 1894 ??? Wydobyto wiele części żelaznej maszynowni i setki miedzianych ???. Kolejna operacja wydobywcza w czasie II wojny światowej wydobyła kolejną porcję żelaza i ??? potrzebnych do wojny.

The remaining wreckage is considered important from an historical perspective, as it represents a tangible example of mid-19th century shipbuilding. Although much of the wooden hull has long since disintegrated, some of the machinery is still relatively intact.^[10]

Szczątki statku są uważane za ważne z perspektywy historycznej ponieważ są przykładem ??? budownictwa statków z połowy XIX wieku. Pomimo tego ze większość drewnianego kadłuba została zniszczona przez czas część maszynowni pozostała relatywnie nietknięta.

Between 1853 and 1980, more than 140 shipwrecks were documented in the Channel Islands National Park Marine Sanctuary. As of December 2000, twenty sites had been located. The prevailing currents and weather conditions of the area make it a dangerous place for navigation.^[11]

Pomiędzy 1853 a 1980 ponad 140 wraków zostało udokumentowanych w Channel Islands National Park Marine Sanctuary. W grudniu 2000 dwadzieścia z nich zostało zlokalizowanych. ??? i warunki pogodowe w tym rejonie sprawiają że jest to niebezpieczne miejsce do nawigacji.

[edytuj] Legacy

[edytuj] Light beacon

Shortly after the wreck, the U.S. Coast and Geodetic Survey recommended that a permanent lighthouse facility be built on Anacapa Island. Due to a lack of funding, the installation (an unmanned acetylene beacon on a fifty-foot tower) was not constructed until 1912. The tower was replaced by a lighthouse in 1932.^[12]

Krótko po katastrofie U.S. Coast and Geodetic Survey zarekomendowało umieszczenie stałej latarnii na wyspie Anacapa. Z powodu braku funduszy instalacja (bezobsługowy reflektor acetylenowy na pięćdziesięciostopowej wieży) nie została zbudowana aż do 1912. Wieża została zastąpiona latarnią w 1932.

[edytuj] Impact on local ecosystem

One of the lingering effects of the Winfield Scott's wreck was the introduction of black rats to the local ecosystem of the Channel Islands.^[13] The black rats were a major disruption to the local wildlife on Anacapa Island and are still a problem on San Miguel Island. The black rats were successfully eradicated from Anacapa Island by 2003, with a controversial program that involved an aerial application of the rodenticide brodifacoum, the first such eradication in the United States. The program cost nearly $1 million US.^[14][15]

Jednym z długofalowych efektów katastrofy statku Winfield Scott było sprowadzenie do lokalnego ekosystemu Channel Islands czarnego szczura. Zwierzęta te były dużym zachwianiem równowagi lokalnego ekosystemu na Anacapa Island i są nadal problemem na San Miguel Island. Czarne szczury zostały skutecznie usunięte z Anacapa Island w 2003 w czasie kontrowersyjnego programu, w skład którego wchodziło zrzucanie z samolotów ????. Była to pierwsza taka akcja w Stanach Zjednoczonych. Program kosztował około 1 milion dolarów.

[edytuj] Specifications

• Three masts, four decks
• 1,291 gross tons
• 225 foot overall length, 34 ft. 8 in. beam
• 29 ft. 2 in. hold depth
• Hull–Wooden with double iron bracing. Wooden hull was comprised of White oak, Live oak, Locust, Redcedar and Georgia yellow pine.
• Propulsion–Two side-lever steam engines (manufactured by Morgan iron works) driving two paddle-wheels, assisted by square sails on the foremast.
• Accommodations for 165 cabin and 150 steerage passengers.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Video gallery with a clip of a diver exploring the Winfield Scott wreck
• Excerpts from passenger Asa Cyrus Call's diary
• Navigating the Channel Islands - Features an interactive game allowing the player to assume command of the Winfield Scott.

Szablon:Registered Historic Places