Pochodnie słoneczne
Z Wikipedii
Pochodnie słoneczne to obszary atmosfery słonecznej pobudzone do silniejszej emisji promieniowania w zakresie optycznym lub ultrafioletowym. Występują w sąsiedztwie plam słonecznych wchodząc w skład kompleksu zjawisk zwanym obszarem aktywnym. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje pochodni.
Pochodnie fotosferyczne, obserwowane na poziomie fotosfery, mają kształt zawiłych jasnych pól, często w kształcie powikłanych włókien. Można je zaobserwować tylko blisko brzegu tarczy słonecznej, gdzie promieniowanie fotosfery jest osłabione (dzięki pociemnieniu brzegowemu). W środku tarczy pochodnie znikają na tle fotosfery.
Przeciętna powierzchnia zajmowana przez pochodnie jest dwa razy większą od tej zajmowanej przez plamy. Pochodnie pojawiają się przed plamami, a znikają dopiero po dłuższym czasie od zniknięcia danej grupy plam. Pochodnie wykazują podobną granulację jak fotosfera. Nadal jednak są widoczne rozbieżności na temat temperatury, oraz rodzaju, czasu życia, czy rozmiarów granul.
Jasność pochodni wzrasta ku fioletowemu końcowi widma. W górnych warstwach pochodnie są gorętsze, a w głębszych chłodniejsze od fotosfery (prawdopodobnie różnica temperatur wynosi około 100 K).
Pochodnie chromosferyczne, obserwowane na poziomie chromosfery w zakresie ultrafioletowym, bądź w jądrach silnych fotosferycznych linii absorpcyjnych, jak linia Hα lub linie H i K jonu Ca(II). Te pochodnie mają znacznie większe rozmiary niż pochodnie fotosferyczne. Są jednym z pierwszych oznak pojawiania się kolejnego obszaru aktywnego.
