Podróż "Wędrowca do Świtu"
Z Wikipedii
Podróż "Wędrowca do Świtu" (oryg. The Voyage of the Dawn Treader) – trzeci tom z cyklu Opowieści z Narnii autorstwa brytyjskiego pisarza C. S. Lewisa, opublikowany w 1952.
Trzeci tom cyklu Opowieści z Narnii. Łucja, Edmund oraz ich nieznośny kuzyn Eustachy za pomocą magicznego obrazu przenoszą się na pokład "Wędrowca do Świtu", gdzie ponownie spotykają młodego księcia Narnii - Kaspiana. Muszą pomóc mu w próbie odnalezienia dawno zaginionych przyjaciół ojca, baronów narnijskich (Revilian, Bern, Argoz, Mavramorn, Oktezjan, Restimar i Rup), których uzurpator Miraz wysłał na morze. W tym celu rozpoczynają pełną przygód podróż aż na "ostateczny wschód". Po drodze kolejno odwiedzają: Samotne Wyspy, na których Kaspian detronizuje gubernatora Gumpasa i znosi niewolnictwo; Smoczą Wyspę, na której w tajemniczych okolicznościach jeden z członków załogi zostaje przemieniony w smoka, a następnie odczarowany; Spaloną Wyspę; Wyspę Złotej lub też Smiertelnej Wody, na której mieści się jezioro o magicznych właściwościach; Wyspę Głosów, lub też Łachonogów, zamieszkaną przez tajemniczego czarodzieja Koriakina i jego niezwykłych, nieco zwariowanych poddanych; Ciemną Wyspę, na której spełniają się najgorsze sny, aż w końcu docierają do Wyspy Ramandu , początku Końca Świata. Dalej jest już coraz jaśniej i bliżej krainy Aslana.
[edytuj] Rozdziały
- Obraz w sypialni
- Na pokładzie „Wędrowca do Świtu”
- Samotne Wyspy
- Co zrobił Kaspian
- Burza — i co z niej wynikło
- Przygody Eustachego
- Jak się ta przygoda skończyła
- Dwakroć o włos od zguby
- Wyspa Głosów
- Księga Czarodzieja
- Łachonogowie są szczęśliwi
- Ciemna Wyspa
- Trzej śpiący
- Początek Końca Świata
- Dziwy Ostatniego Morza
- Na samym Końcu Świata
|
|||||||||||
