Pokahontas

Z Wikipedii

Pocahontas (ur. ok. 1595, zm. 21 marca 1617) – północnoamerykańska Indianka, której życie stało się kanwą dla wielu romantycznych historii. Jej prawdziwe imię to Matoaka (Pełna Życia), a Pocahontas było przydomkiem z okresu dzieciństwa. Była córką Powhatana, wodza federacji Powhatańskiej, kontrolującego tereny obecnej Wirginii. Po małżeństwie z Johnem Rolfe zmieniła imię na Rebecca Rolfe.

Prawdopodobnie uratowała przed egzekucją kolonistę Johna Smitha pojmanego w grudniu 1607 r. i skazanego przez Powhatanów na śmierć. Nie jest pewne, czy miała to być egzekucja czy rytualne przyłączenie kolonisty do plemienia, ani czy wydarzenie to – opisane wiele lat później przez samego Smitha – rzeczywiście miało miejsce. Wiadomo jednak, że wielokrotnie odwiedzała kolonistów i dostarczała im żywność, a w styczniu 1609 roku ostrzegła Anglików, że jej ojciec zamierza ich zabić, gdy przyjdą do wioski na rozmowy w sprawie dostaw zboża. Od tamtej pory zamieszkała u bardziej sprzyjających Anglikom Potomaków.

W kwietniu 1613 roku Pocahontas została ujęta przez kapitana Samuela Argalla z Jamestown. Anglicy chcieli wymienić ją na własnych ludzi przetrzymywanych przez Powhatana. Do wymiany nie doszło, jednak od tego momentu życie Pocahontas uległo radykalnej zmianie: nauczyła się angielskiego, została ochrzczona przez Aleksandra Whitakera. Chociaż była już zaręczona z jednym z członków plemienia, za zgodą ojca i gubernatora Thomasa Dale'a wzięła 5 kwietnia 1614 roku ślub z młodym wdowcem, plantatorem tytoniu, Johnem Rolfe'em, przyjmując jednocześnie nazwisko męża oraz imię Rebecca. Małżeństwo nie stało się przyczyną wymiany jeńców, jednak zapewniło dość trwały pokój między kolonistami a plemieniem aż do śmierci Powhatana w 1618 roku. Pocahontas i John Rolfe mieli syna, urodzonego w 1615 roku, któremu nadano imię Thomas.

W roku 1616 wyjechała z mężem i kilkoma Indianami do Anglii, m.in. po to, by zabiegać o fundusze na budowę chrześcijańskiej szkoły dla indiańskich i angielskich dzieci. Została tam obwołana "indiańską księżniczką", co miało przekonać Europejczyków że Indie Zachodnie są bezpiecznym i przyjaznym miejscem, które bez obaw można kolonizować. Pokahontas spotkała się nawet z królem Jakubem I. W 1617 roku, w trakcie przygotowań do powrotu zmarła jednak na czarną ospę. Pochowano ją w Anglii na cmentarzu w parafii Gravesend.

Życie Pocahontas było świadomie mitologizowane celem legitymizowania brutalnej ekspansji Europejczyków na ziemie Indian. Przejście na chrześcijaństwo i ślub z angielskim Wirgińczykiem pozwala doszukiwać się w tej całej historii znamion przymusu, który wynikał z paternalistyczno-autorytatywnego podejścia Imperium i imperialnych kolonizatorów do odrębnych kultur.