Potyczka pod Camp Allegheny
Z Wikipedii
Potyczka pod Camp Allegheny Wojna secesyjna |
|||||||||||||
Data | 13 grudnia 1861 | ||||||||||||
Miejsce | Hrabstwo Pocahontas | ||||||||||||
Wynik | brak rozstrzygnięcia | ||||||||||||
|
Kampania w zachodniej Wirginii |
---|
Philippi - Rich Mountain - Corrick's Ford - Kessler's Cross Lanes - Carnifex Ferry - Cheat Mountain - Greenbrier - Camp Allegheny |
Potyczka pod Camp Allegheny, znana również jako potyczka pod Allegheny Mountain, miała miejsce w trakcie operacji w zachodniej Wirginii 13 grudnia 1861 roku w trakcie amerykańskiej wojny secesyjnej.
Po walkach w listopadzie 1861 pod Camp Bartow nad Greenbrier River, wojska konfederackie rozlokowały się na usianym okopami i palisadami wzgórzu Allegheny Mountain. Na liczącym 1350 m wysokości wzgórzu Konfederaci założyli obóz w okolicy Staunton Parkersburg Turnpike. Dowódcą został Edward Johnsonn.
Tymczasem nowy głównodowodzący wojsk Północy generał brygady Robert H.Milroy pomaszerował w kierunku Camp Bartow skąd rozpoczął ataki na Camp Allegheny z dwóch stron jednocześnie. Generał osobiście dowodził silniejszym oddziałem. Po zdobyciu przyczółka na północy Milroy uderzył w środek obrony przeciwnika i został uwikłany w przeciągłe walki. Prowadzony przez Moody'ego drugi atak od południa był znacznie spóźniony, co spowodowało brak koordynacji oddziałów Milroya. Na dodatek Milroy posiadał w swoich szeregach artylerzystów bez dział, gdyż te zamierzał zdobyć na Konfederatach.
Całymi siłami południowców po ciężkiej walce Johnsonowi udało się w końcu odeprzeć ataki obu oddziałów wojsk Północy. Oddziały Milroya odparte w walce zmuszone zostały do wycofania się w kierunku fortu Cheat Mountain Summit.
Straty obu stron przedstawiały się następująco: Południowcy stracili 146 ludzi z łącznej liczby 1200 żołnierzy. Wojska Unii dysponujące siłami 1900 ludzi straciły 137 żołnierzy. O wiele więcej jednak zmarło ich wkrótce w wyniku chorób w ciężkich warunkach pogodowych zimą 1861/1862 na wzgórzach zachodniej Wirginii. Dopiero w kwietniu 1862 konfederaci poddali forty na tych terenach i już do końca wojny nie przejawiali aktywności w zachodniej Wirginii.