PRIDE Fighting Championships

Z Wikipedii

Pride Fighting Championships - była japońska federacja sztuk walki w formule MMA (Mixed Martial Arts - Mieszane Sztuki Walki). Walka toczyła się na ringu o wymiarach 7 na 7 metrów. Turnieje Pride odbywały się w Japonii, a w roku 2006 dwa odbyły się w USA. Pride przez wiele lat swojego istnienia uważana była za federację skupiającą najlepszych fighterów świata. Największą konkurencję dla zawodów MMA federacji Pride stanowiła amerykańska federacja UFC, której walki odbywają się w tzw. oktagonie czyli ośmiokątnej klatce.

[edytuj] Historia

Pierwsza gala federacji Pride odbyła się 11 października 1997 roku w Tokyo. Walczył na niej m.in. słynny Rickson Gracie z najlepszym niegdyś wojownikiem Japonii Nobuhiko Takadą. W swoich początkach jak i później (do roku 2003) Pride często organizowała swoje gale wspólnie z inną japońską federacją sztuk walki K-1. Obie federacje często nawet wymieniały się zawodnikami, a niektóre pojedynki były toczone na specjalnych zasadach (częściowo K-1, częściowo Pride). Przez pierwsze lata nie było walk o mistrzostwo, a najlepszego zawodnika wyłaniano w cyklach Grand Prix, które zresztą odbywały się także i później. Na początku były dwie kategorie wagowe średnia (Middleweight do 93 kg) i ciężka (Heavyweight powyżej 93 kg). W październiku 2003 roku odbył się pierwszy turniej z cyklu Bushido, w których walczyli głównie zawodnicy wagi lekkiej (Lightweight do 73 kg) i półśredniej (Welterweight do 83 kg).

27 marca 2007 roku właściciel Pride - DSE sprzedał udziały braciom Fertita, właścicielom firmy ZUFFA, która jest głównym udziałowcem UFC. Ostatnia gala Pride odbyła się 7 kwietnia 2007 w Tokyo. W sumie Pride w swojej 10-letniej historii zorganizowała 68 gal. 5 października 2007 roku Jamie Pollack, zatrudniony przez ZUFFA jako doradca prawny, który krótko po wykupieniu Pride przybył do Japonii, aby zarządzać nowo powstałym holdingiem PRIDE Worldwide, zamknął drzwi oddziału i zwolnił telefonicznie wszystkich pracowników PRIDE Worldwide. Zawodnicy którzy mieli ważne kontrakty z Pride FC zostali automatycznie przejęci przez UFC. Część z zawodników Pride już wcześniej podpisała nowe kontrakty z UFC, pozostali przenieśli sie do innych, mniej znanych federacji sztuk walki.

[edytuj] Polacy w PRIDE FC

Jedyny Polak, który walczył w PRIDE FC to judoka Paweł Nastula. W swej pierwszej walce przegrał z bardzo doświadczonym zawodnikiem BJJ brazylijczykiem Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą. Swoją drugą walkę Paweł Nastula stoczył podczas gali Pride Shockwave 2005, przegrał z Rosjaninem Aleksandrem Emelianenką. Pierwszą wygraną zanotował 1 lipca 2006 roku w swojej trzeciej walce, w której pokonał Edsona Drago. 21 października 2006 r. Nastula przegrał przez dźwignię na staw skokowy z Amerykaninem Joshem Barnettem w drugiej rundzie pojedynku w Las Vegas.

[edytuj] Reguły

Walki w PRIDE FC toczone były w systemie:

pierwsza runda 10 minut
druga i trzecia po 5 minut
przerwa między rundami: 2 minuty

W Pride Bushido - rodzaju rywalizacji, gdzie walczyli przeważnie mniej znani zawodnicy (choć niekoniecznie) były tylko dwie rundy:

pierwsza 10 minut
druga 5 minut

W Pride były 4 kategorie wagowe:

ciężka

średnia

półśrednia

lekka

Organizowane były też Grand Prix wszechwag, gdzie nie było podziału na kategorie wagowe.

[edytuj] Zakończenie walki

Wygrana następuje przez:

poddanie się przeciwnika przy dźwigni lub w dowolnym momencie walki
nokaut - (chwilowa) utrata przytomności przez zawodnika
nokaut techniczny - niezdolność zawodnika do walki z powodu kontuzji (orzeka o tym lekarz)
decyzję arbitra np. gdy przewaga jednego z zawodników okazała się zbyt duża
rzut ręcznika przez sekundanta (też forma poddania się)
dyskwalifikację przeciwnika - 3 żółte kartki,
na punkty - punkty przyznawane przez 3 sędziów. Punktowane są: agresywność,

urazy zadane przeciwnikowi, kombinacje ciosów i kontrola na ziemi, różnica wag.

Poza bardzo rzadkimi walkami na specjalnych regułach nie ma możliwości rozstrzygnięcia walki przez remis .

Ostrzeżenie to żółta kartka. 3-krotne ostrzeżenie = dyskwalifikacja zawodnika (przegrana walka). W razie rozstrzygnięcia walki na punkty każda żółta kartka oznacza utratę punktów.