Problem NP-trudny

Z Wikipedii

W teorii złożoności obliczeniowej problem NP-trudny (NPH) to taki problem obliczeniowy, którego rozwiązanie jest co najmniej tak trudne jak rozwiązanie każdego problemu z klasy NP.

Formalna definicja problemu NP-trudnego jest następująca: problem $π 2$ jest NP-trudny jeżeli pewien problem NP-zupełny $π 1$ jest do niego redukowalny wielomianową transformacją Turinga.

Innymi słowy, problem NP-zupełny $π 1$ można rozwiązać w wielomianowym czasie algorytmem rozwiązującym problem NP-trudny $π 2$ , przez wykorzystanie hipotetycznej procedury $H$ sprowadzającej problem NP-zupełny $π 1$ do problemu NP-trudnego $π 2$ , jeżeli tylko $H$ daje sie wykonać w wielomianowym czasie. NP-trudność można zdefiniować także w kategorii języków formalnych (a nie problemów). Do klasy problemów NP-trudnych mogą należeć problemy różnego typu: decyzyjne, przeszukiwania, optymalizacyjne.

Wraz z definicjami klas problemów NP i NP-zupełnych ma to następujące konsekwencje:

problem optymalizacyjny, którego wersja decyzyjna jest NP-zupełna jest problemem NP-trudnym;

NP-trudny problem $π 2$ jest co najmniej tak trudny jak problem $π 1$ ;

ponieważ $π 1$ jest problemem NP-zupełnym dlatego należy on do klasy problemów najtrudniejszych w NP, dlatego NP-trudny problem $π 2$ jest co najmniej tak trudny jak cała klasa NP;

ponieważ wszystkie problemy NP-zupełne transformują się wzajemnie do siebie (zwykłą) transformacją wielomianową (nie Turinga) to również wszystkie problemy NP-zupełne można rozwiązać przez redukcję do NP-trudnego problemu $π 2$ ;

ponadto, jeśli $P \neq NP$ , to problemy NP-trudne nie mają rozwiązań w czasie wielomianowym, natomiast rozstrzygnięcie $P = N P$ nie przesądza o wielomianowej rozwiązywalności wszystkich problemów NP-trudnych;

jeżeli problem $π 2$ należy do klasy NP, to $π 2$ jest też problem NP-zupełnym (gdyż wraz z istniejącą transformacją Turinga spełnia definicję problemu NP-zupełnego).

[edytuj] Przykłady

[edytuj] Zobacz też

[edytuj] Literatura

M.R.Garey, D.S. Johnson, Computers and Intractability: A guide to the Theory of NP-Completeness, W.H.Freeman and Co., San Francisco, 1979
Christos H. Papadimitriou: Złożoność obliczeniowa, WNT 2002.
T. H. Cormen, C. E. Leiserson, C. Stein i R. L. Rivest: Introduction to Algorithms, The MIT Press/McGraw-Hill Company 1990 (wydanie polskie: Wprowadzenie do algorytmów, WNT 2004).
M. Kubale: Łagodne wprowadzenie do analizy algorytmów, Gdańsk 2004.