Przekrwienie

Z Wikipedii

Przekrwienie (łac. z gr. hyperaemia) - zwiększenie ilości krwi w narządzie wskutek zwiększonego dopływu krwi tętniczej (przekrwienie czynne) albo utrudnionego odpływu krwi żylnej (przekrwienie bierne). Przekrwienie mieszane łączy w sobie obydwa mechanizmy.

[edytuj] Przekrwienie czynne

Przekrwienie czynne, czyli tętnicze bywa zjawiskiem fizjologicznym (np. podczas zwiększonej pracy narządu lub emocji, które obawiają się zaczerwienieniem twarzy), albo też zjawiskiem patologicznym w przypadkach:

porażenia nerwów zwężających tętnicę (uszkodzenie lub usunięcie zwoju współczulnego
pobudzenie nerwów rozszerzających tętnicę (np. w przypadku gorączki)
zwiotczenia miocytów błony środkowej tętnic (np. w wyniku działania zbyt wysokiej temperatury albo zwolnienia istniejącego ucisku na tętnicę)

Przekrwienie czynne towarzyszy też początkowej fazie zapalenia oraz występuje w momencie zgonu, ze względu na występujący chwilowy skurcz tętnic.

[edytuj] Przekrwienie bierne

W odróżnieniu od przekrwienia czynnego, przekrwienie bierne, żylne jest zawsze zjawiskiem patologicznym, powstającym na tle miejscowego utrudnienia odpływu krwi żylnej, albo z powodu niewydolności serca. Utrudnienie miejscowe odpływu krwi żylnej ma znaczenie, gdy przeszkoda zamyka dużą żyłę, gdyż z niedrożnością małej organizm umie sobie poradzić, poprzez wytworzenie obocznego krążenia żylnego. Utrudnienia miejscowe odpływu krwi mogą wynikać z: zakrzepicy, ucisku z zewnątrz, toczącego się procesu zapalnego lub nowotworowego, zwężenia światła żyły (zarówno wrodzonego jak i nabytego). Niewydolność mięśnia prawej komory powoduje przekrwienie bierne obwodowe, a niewydolność mięśnia lewej komory - przekrwienie bierne płuc (co wynika z anatomii układu krążenia).

Następstwem przekrwienia biernego są:

obrzęk podatnej tkanki łącznej oraz przesięki do jam surowiczych
mikrokrwotoki z konsekwencją powstawania hemosyderyny
zapalenie przekrwienne błon śluzowych (nieżyt zastoinowy)
rozwój krążenia obocznego żylnego

Przekrwienie bierne prowadzi także do zmian wtórnych w narządach. Nagłe całkowite przerwanie odpływu krwi z kończyn kończy się martwicą krwotoczną (zawał krwotoczny). Natomiast długotrwałe utrudnienie odpływu powoduje zjawiska będące konsekwencją niedotlenienia: