Przywilej Pawłowy

Z Wikipedii

Przywilej Pawłowy - prawo do ponownego zawarcia małżeństwa przez osoby, które wcześniej były już w związku małżeńskim, potem przeszły na chrześcijaństwo i stwierdziły, że ich niechrześcijański małżonek albo chce się oddzielić, albo nie pozwoli wypełniać praktyk religijnych. Przywilej ten sformułował św. Paweł:

Do tych zaś, którzy wstąpili w związek małżeński, zwracam się z nakazem nie swoim, lecz danym przez Pana: niech żona nie odchodzi od męża. Jeśliby zaś odeszła, niech pozostanie samotna lub ponownie połączy się ze swoim mężem. Podobnie i mąż niech nie oddala od siebie żony. Pozostałym małżeństwom oświadczam ja, a nie Pan: Jeżeli któryś z braci ma żonę niewierzącą, a ona zgadza się z nim nadal mieszkać, niech jej nie oddala. Podobnie jeżeli jakaś kobieta wierząca ma niewierzącego męża, a ten zgadza się mieszkać z nią, niech nie zrywa z nim związku małżeńskiego. Mąż niewierzący zostaje bowiem uświęcony przez żonę, a żona niewierząca przez brata. Gdyby było inaczej, wasze dzieci byłyby nieczyste, a tymczasem są święte. Gdyby jednak strona niewierząca chciała odejść, niech odejdzie. W takim wypadku ani brat, ani siostra nie są skrępowani jak niewolnicy, ponieważ Bóg powołał was do życia w pokoju. (1 Koryntian 7,10-15, Biblia Poznańska)

Przywilej Pawłowy uznają Kościół Katolicki (CIC 1143) oraz niektóre protestanckie.