Psylomelan
Z Wikipedii
Psylomelan (romanechit) to skrytokrystaliczna mieszanina tlenków baru i manganu. Nazwa minerału wywodzi się od greckiego psilos = gładki (nagi) i melas = czarny, co jest związane z barwą i wyglądem skupień tej substancji.
[edytuj] Właściwości
Wzór chemiczny (przybliżony): (Ba,Mn2+)3(O,OH)6Mn8O16
- Twardość w skali Mohsa: 5,5-6,5
- Gęstość: 4,35-4,70g/cm3
- Układ krystalograficzny: tetragonalny lub jednoskośny
- Rysa: czarna lub czarnobrunatna
[edytuj] Występowanie
Psylomelan jest substancją dość pospolitą i rozpowszechnioną.
Główne miejsca występowania na świecie:
Niemcy (Schneeberg w Rudawach; Ilmenau w Turyngii; Eisenbach, Schwarzwald; Ilfield w Harzu; Solnhofen w Bawarii), Wielkiej Brytanii (Restomel, Lainvery, Kornwalia), Ukraina(Nikipol, Nizina Czarnomorska), Włochy (Elba), Słowacja (Żeleznik), Czechy (Pribram), Gruzja (Cziatura, Ural), Rosja (okolice Jekaterynburga), Indie (Nagpur), Stany Zjednoczone (nad Jeziorem Górnym), Brazylia (Ouro Preto, Minas Gerais) i Meksyk (Zacateus)
Główne miejsca występowania w Polsce:
złoża kruszców w Miedziance i Miedzianej Górze k. Kielc, rejon śląsko-krakowski (współwystępuje z rudami cynku i ołowiu), okolice Sanoka (Karpaty) i Pińczowa (Dolina Nidy), Góry i Pogórze Kaczawskie (Leszczyna, Nowy Kościół, Stanisławów k. Jawora, Biegoszów k. Świerzawy), Góry Sowie (Głuszyca, Jedlina Zdrój), pegmatyty granitowe z rejonu Strzegomia i Strzelina
[edytuj] Bibliografia
- Jerzy Żaba Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów, wydawnictwo Wideograf II, Chorzów 2006