Punkt asekuracyjny

Z Wikipedii

Przelotowy punkt asekuracyjny (przelot) jest elementem układu asekuracyjnego umożliwiającym wspinaczowi zabezpieczanie się przed skutkami odpadnięcia podczas pokonywania drogi wspinaczkowej z asekuracją dolną. Punkty takie mocowane są na ścianie wzdłuż drogi wspinaczkowej i umożliwiają wpięcie liny (z reguły za pośrednictwem karabinka lub ekspresu). W razie odpadnięcia, wspinacz zawisa na linie zwieszającej się z ostatnio użytego przelotu (o ile ten wytrzyma udar związany z odpadnięciem). W związku z tym odpadnięcie jest tym groźniejsze, im wyżej jest się ponad ostatnim wykorzystanym przelotem.

Stanowiskowy punkt asekuracyjny różni się od przelotu tym, że jest elementem składowym stanowiska - wymagającego z reguły użycia kilku niezależnych punktów asekuracyjnych połączonych liną lub taśmą.

[edytuj] Asekuracja stała i własna

Z uwagi na sposób osadzania punktów asekuracyjnych możemy wyróżnić asekurację stałą i własną.

Stałymi punktami asekuracyjnymi mogą być pozostawione w ścianie haki, spity i ringi. Jeśli są one prawidłowo osadzone i nieuszkodzone przez np. korozję, to dają duży stopień pewności, gdyż każdy z nich powinien wytrzymywać obciążenie powyżej 20 kN.

Asekuracja własna wymaga samodzielnego osadzania przelotów (i późniejszego ich demontażu). Mogą to być przewleczone przez skalne ucha pętle z taśmy lub repa, a także osadzane w szczelinach skalnych elementy działające na zasadzie wczepu lub klina - w tym: kości, zawiązane na pętlach z liny węzełki, kości mechaniczne - tzw. mechaniki (w tym friendy i rozmaite ich pochodne), rury rozporowe Big Bro oraz - coraz rzadziej - haki wbijane na bieżąco podczas wspinaczki.

Wspinaczka z własną asekuracją wiąże się ze zwiększonym ryzykiem. Po pierwsze, pokonując w ten sposób nieznaną sobie drogę nie mamy pewności, czy będą na niej miejsca umożliwiające osadzenie przelotów. Po drugie, osadzony przelot najczęściej działa dobrze tylko przy obciążeniu w wąskim zakresie kątów, przez co może wypaść w wyniku towarzyszących wspinaniu ruchów liny.

[edytuj] Historia

Dawniej jako punktów asekuracyjnych używano głównie haków, jednak ich wbijanie i wyciąganie powodowało systematyczne niszczenie skały. Do ograniczenia roli haków przyczynił się z jednej strony rozwój techniki, umożliwiający produkcję coraz bardziej wyspecjalizowanych odmian friendów i kostek, z drugiej zaś - wzrost popularności wspinania sportowego i coraz większa liczba dróg wyposażonych w stałe punkty asekuracyjne.