Radama I
Z Wikipedii
Radama I (ur. 1793[1]; zm.1828), władca Imeriny na wyspie Madagaskar od 1810 r., syn Andrianampoinimeriny, małżonek Ranavaloni I Okrutnej. Współpracując z Anglikami powiększył znacznie terytorium państwa, zajmując prawie cały Madagaskar. Zawarł sojusz w 1816 r. z Wielką Brytanią, który zapewnił regularne dostawy broni palnej jego armii oraz pomoc brytyjskich instruktorów i misjonarzy z London Missionary Society. W zakładanych przez nich szkołach kształciła się elita wykorzystywana przez Radamę I w administracji.
Ceną za chrystianizację i europeizację kraju była likwidacja handlu niewolnikami oraz wzrastające obciążenie chłopów powinnościami wobec państwa głównie służbą wojskową. Wywołało to silny opór społeczny, który w 1822 r. przyjął formę otwartej rebelii. Król znany też jako Madagaskarski Napoleon zmarł w sile wieku z powodu nieznanej choroby.
Przypisy
- ↑ Prawdopodobna data urodzin.
[edytuj] Bibliografia:
Encyklopedia Historyczna Świata. ISBN 83-85909-77-X. oraz Madagascar
