Regał (instrument)

Z Wikipedii

Reagł ksiązkowy - kopia techniczna regału gdańskiego z muzeum Himmnitz wykonana przez Romualda Greissa.

Regał - nazwa pochodzi od angielskiego "rigol" lub francuskiego "rigole" co oznacza żłób, koryto, rynnę. Jest to odmiana organów czasem określana jako pozytyw szkatulny, powstała około 1450 roku wyposażona w piszczałki stroikowe nie posiadające tzw. tub rezonansowych (korpusów rezonansowych). Najbardziej powszechnym typem regału był regał książkowy z dwoma miechami w kształcie ksiąg. W Polsce pojawił się on pod koniec średniowiecza, wykorzystywany był głownie w muzyce tanecznej. Instrument popularny w renesansie, pod koniec XVIII wieku niemal zupełnie wyszedł z użycia. Na świecie znaczną rolę pełnił w muzyce świeckiej i kościelnej. Obecnie repliki tego instrumentu są budowane przez niektóre firmy i wykorzystywane przy wykonywaniu muzyki dawnej.

[edytuj] Polski regał

Instrument zbudowany przez Romualda Greissa wzorowany jest od strony techniczno-konstrukcyjnej na zachowanych egzemplarzach zabytkowych tj. regale gdańskim i pozytywie szkatulnym. Budowa regału zachowuje wszystkie techniczne realia epoki renesansu (1600r.) Wszystkie detale, włącznie z piszczałkami wykonano ręcznie, poza obróbką wstępną. Instrument powstał w czerwcu 2000 r.

Piszczałki językowe i oktawa krótka.

Schemat regału.

[edytuj] Opis techniczny instrumentu muzycznego: kopii regału renesansowego:

- aparat brzmieniowy: 47 piszczałek typu francuskiego; niestrojony cymbel polski pod klawiaturą,

- klawiatura o zakresie C - c³ z krótką oktawą (razem cztery oktawy) w sumie 45 klawiszy,

- miechy klinowe,

- mechanika pchająca pozytywowa,

- wiatrownica klapowo-zasuwowa,

- podwójna transpozycja osiągana przez przesunięcie klawiatury w bok.