Robotniczy Instytut Oświaty i Kultury imienia S. Żeromskiego

Z Wikipedii

Robotniczy Instytut Oświaty i Kultury im. S. Żeromskiego (RIOK) – syndykalistyczna organizacja oświatowa utworzona jesienią 1930. RIOK współpracował z Generalną Federacją Pracy, a następnie ze Związkiem Związków Zawodowych (ZZZ), w tworzeniu grup samokształceniowych, organizowaniu szkoleń, obozów wypoczynkowych, zawodów sportowych i odczytów na tematy historyczne, syndykalistyczne i literackie. W listopadzie 1932 r. do RIOK przystąpiło Polskie Towarzystwo Kultury i Oświaty Robotniczej "Pochodnia" znajdujące się pod wpływem Narodowej Partii Robotniczej-Lewica. Od grudnia 1933 roku RIOK wydawał pismo "Kultura Robotnicza". W połowie 1935 roku miał 81 oddziałów terenowych i 57 własnych świetlic wyposażonych w radia, biblioteki i sale gier. Działały tam sekcje teatralne, chóry, organizowano wieczory poezji i odczyty z przeźroczami (m.in. dotyczące higieny). W 1936 roku RIOK zrzeszał 7700 osób. Koszty działalności pokrywały ZZZ i subsydia Ministerstwa Opieki Społecznej (podobnie jak w przypadku Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR)). Prezesami RIOK byli kolejno: Józef Stypiński, Bolesław Pochmarski i prof. Kazimierz Zakrzewski, późniejszy założyciel Związku Syndykalistów Polskich (ZSP). Rozłam w ZZZ i represje ze strony sanacyjnych władz doprowadziły do ograniczenia działalności Instytutu. Pod koniec 1938 RIOK posiadał 27 lokalnych oddziałów ze świetlicami i jeden Dom Ludowy w Częstochowie.