Rozpraszanie widma

Z Wikipedii

Rozpraszanie widma sygnału polega na tym, że z sygnału wąskopasmowego, czyli takiego, który początkowo zajmuje wąskie pasmo widma , w wyniku procesu rozpraszania otrzymuje się sygnał szerokopasmowy (o znacznie szerszym widmie). Rozpraszanie widma umożliwia pracę wielu użytkowników w tym samym paśmie. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu pseudolosowych sekwencji służących do rozpraszania sygnału informacyjnego. Sekwencja rozpraszająca każdego z użytkowników musi być różna.

Zalety rozpraszania widma:

• efektywność wykorzystania pasma może być nawet o rząd większa w porównaniu z systemem wąskopasmowym
• transmisja radiowa charakteryzuje się wysoką odpornością na zakłócenia
• możliwość zabezpieczenia danych przed niepożądanym odbiorem, podsłuchem, wykryciem sygnału w otaczającym go szumie.

Do najczęściej stosowanych metod rozpraszania widma należą:

• DS (Direct Sequence) - przez kluczowanie bezpośrednie,
• FH (Frequency Hopping) - rozpraszanie przez skakanie po częstotliwościach,
• TM (Time Hopping) - skakanie w czasie,
• CM (Chirp Modulation) - przemiatanie częstotliwości.

Ponadto często stosuje się metody mieszane, łączące wyżej wymienione sposoby rozpraszania widma.