Rozprawa o metodzie

Z Wikipedii

Rozprawa o metodzie (fr. Discours de la méthode) – podzielony na 6 części traktat filozoficzno – matematyczny, opublikowany przez Kartezjusza w roku 1637, w którym zawarł swoje najsłynniejsze twierdzenie "myślę więc jestem" (je pense, donc je suis, znane przede wszystkim w wersji łacińskiej cogito ergo sum), oraz pierwsze wprowadzenie do kartezjańskiego układu współrzędnych.

To jedno z najbardziej wpływowych dzieł w historii, metoda która daje solidne podstawy rozwoju wszystkim nowoczesnym naukom ścisłym. Dzięki tej rozprawie odżyła na nowo antyczna idea sceptycyzmu – wątpienia o wszystkim – od której Kartezjusz zaczął, aby wyzbyć się błędnych przekonań i założeń, w które na co dzień kompletnie bezpodstawnie wierzy ludzkość. O wszystkim trzeba było udowodnić, że istnieje.

Po raz pierwszy książka została wydana w Leiden w języku francuskim, razem z pracami Dioptryka (La Dioptrique), Meteory (Les Météorese i Geometria (La Géométrie). W roku 1656, przetłumaczona na łacinę, opublikowana została w Amsterdamie.

Rozprawa o metodzie razem z Zasadami filozofii (Principa philosophiae), Medytacjami o pierwszej filozofii (Meditationes de prima philosophia) i Prawidła do kierowania umysłem (Regulae ad directionem ingenii) stanowi podstawę kartezjańskiej teorii poznania.

Dzieło rozpoczyna się następującą deklaracją:

Rozsądek jest to rzecz ze wszystkich na świecie najlepiej rozdzielona, każdy bowiem sądzi, że jest w nią tak dobrze zaopatrzony, iż nawet ci, których we wszystkim innym najtrudniej jest zadowolić, nie zwykli pragnąć go więcej, niźli posiadają.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Tłumaczenie polskie Rozprawy
• Oryginalna wersja francuska – Discours de la méthode