Rozwód w judaizmie
Z Wikipedii
Rozwód w judaizmie przeprowadzany jest przez sąd rabinacki. Jeżeli podejmie on decyzję o rozwodzie, ex-mąż musi dać byłej żonie list rozwodowy, stwierdzający m.in., iż wypędza ją ze swego domu.
Jeżeli z powództwem występuje mąż, orzeczenie sądu skutkuje rozwodem. Jeżeli z powództwem występuje żona - orzeczenie rozwodu nie jest ważne dotąd, aż nie zgodzi się na to mąż. Zgoda taka polega na wydaniu listu rozwodowego.
Dawniej w przypadku odmowy zgody na rozwiązanie małżeństwa stosowano wobec opornego męża bicie. Bito go dopóty, dopóki nie wyraził zgody na rozwód (aczkolwiek bicie było ostatecznością i było rzadko stosowane, na ogół wystarczała sama świadomość tego, iż zastosowana będzie wobec niego przemoc, by uparty małżonek zmienił zdanie). Obecnie nie stosuje się tego, natomiast w Izraelu istnieje możliwość zamknięcia takiego opornego męża w więzieniu do czasu wyrażenia zgody na rozstanie. Kilka lat temu zmarł w tym kraju człowiek, który przez 27 lat odmawiał żonie zgody na rozwód, cały ten czas będąc pozbawionym wolności. W innych krajach żona, której mąż odmawia zgody na rozwód, nie ma żadnych możliwości formalnego rozwiązania małżeństwa religijnego. Ma to istotne znaczenie, gdyż gdyby kobieta taka zawarła związek cywilny zgodnie z prawem kraju zamieszkania (nie mając rozwodu, małżeństwa religijnego zawrzeć nie może), jej ewentualne dzieci traktowane są jako dzieci pozamałżeńskie, tzw. mamzerzy, co w judaizmie ma dla nich bardzo istotne, negatywne konsekwencje, polegające na znacznym ograniczeniu ich praw. Jest to rozwinięcie biblijnej zasady iż nie wejdzie syn nieprawego łoża do zgromadzenia Pana, nawet w dziesiątym pokoleniu nie wejdzie do zgromadzenia Pana. (Ks. Powt. Prawa roz. 23, wers 3).
Istnieje kilka organizacji pomagających kobietom w takiej sytuacji- szukają one męża (nawet jeśli mieszka on w innym kraju lub ukrywa się) i nakłaniają go do podpisania dokumentów rozwodowych (czasem przy użyciu środków finansowych).
